ارتقاء حافظه سیستم روشی مناسب برای بهبود عملکرد یک آن است. رم یکی از قطعات گروه حافظه است که قیمت معقول و مقرون به صرفه ای دارد، نصب آن آسان است و افزایش سرعت و عملکرد سیستم شما را در هر سطحی ضمانت می‌کند.
اما چه میزان رم برای یک دستگاه کامپیوتر کفایت می‌کند؟ سیستم‌های دسکتاپی معمولی به طور متوسط 2 گیگابایت رم دارند و اینکه میزان یاد شده را به 4، 8 یا مقادیر بالاتر افزایش دهید به هیچ وجه امر متداولی محسوب نمی‌شود. روی هر مادربرد تنها 4 بانک حافظه قرار دارد و به همین دلیل میزان رمی که می‌توان برای یک سیستم در نظر گرفت با محدودیت‌های فیزیکی روبرو است. اما آیا باید محدوده یاد شده را پشت سر گذاشت یا اینکه محدوده عملی و ممکن به مراتب کمتر از این میزان است؟

یک سیستم چه میزان رم می‌تواند داشته باشد؟

میزان رمی که یک سیستم کامپیوتری می‌تواند داشته باشد محدود است یا دست کم روی کاغذ که اینگونه است و این محدوده نیز از طریق تعداد آدرس‌های مموری قابل دسترس برای آن تعیین می‌شود. روی کاغذ یک پردازنده 32 بیتی می‌تواند به 2 به توان 32 بایت داده دسترسی پیدا کند که برابر است با 4294967296 بیت. شاید این رقم زیاد به نظر بیاید اما باید بدانید که 4.3 میلیارد بایت برابر با تنها 4 گیگابایت است. بنابر دلایلی که احتمالا روشن هستند (یعنی قیمت، عملیاتی بودن، کمبود مواد) شمار اندکی از سیستم‌های خانگی در طول دوران پردازش 32 بیتی به این رقم نزدیک شدند.

اما این شرایط برای همیشه پایدار نماند. به تدریج سیستم‌های خانگی مرز رم 4 گیگابایتی را پشت سر گذاشتند و این یکی از چیزهایی است که منجر به پیشرف و ظهور سیستم‌های 64 بیتی امروز شد و این سیستم‌ها دارای محدوده بالاتری از لحاظ میزان رم قابل استفاده هستند. مجددا از لحاظ نظری در آدرس‌ دهی از رقم 4 گیگابایت به رقمی افزایش پیدا کرد که تصورش غیر ممکن است: 2 به توان 64 که برابر است با 18446744073709551616 یا 16.8 میلیون ترابایت. روشن است که معماری مادربردهای مدرن امروزی شانسی برای دریافت این میزان رم نخواهند داشت و تحت هیچ شرایطی، پردازنده‌های مدرن نمی‌توانند این میزان رم را مدیریت کنند. حتی اگر فردی تلاش برای ساخت چنین سیستمی با استفاده سخت‌افزار مدرن حال حاضر بکند این احتمال می‌رود که محدودیت‌های فیزیکی برق دردسرساز شوند.

بنابراین اگر محاسبات ریاضی که در پس این مسأله قرار دارد اینگونه می‌گوید که محدودیت‌های یاد شده بالا هستند، پس چه مسأله‌ای است که باعث کم شدن این میزان می‌شود؟

از لحاظ عملی، این همان چیزی است که در اغلب موارد موجب محدود شدن عملکرد محاسباتی سیستم‌ها می‌شود: هزینه. کمپانی‌های تولیدی کننده، با ساخت چیپ و مادربردهایی که از رم‌های پایین‌تر پشتیبانی می‌کنند تا حدود زیادی در هزینه‌های خود صرفه‌جویی می‌کنند. در پایان هم می‌توان گفت که نیازی به خرید سخت‌افزار برای تهیه سیستمی که هیچگاه ساخته نخواهد شد وجود ندارد.

آنچه باید در مورد مقیاس بالای پشتیبانی رم گفته شد. حال اگر بخواهیم در مورد تک تک سیستم‌ها صحبت کنیم باید بگوییم که میزان رمی که کامپیوتر شما می‌تواند داشته باشد و از آن استفاده کند معمولا از طریق پلتفرم مادربرد مورد استفاده شما مشخص می‌شود.

مادربردهایی که در سیستم‌های متوسط یافت می‌شود معمولا دارای چهار بانک حافظه هستند. در حال حاضر رم‌های مصرفی تنها در ماژول‌های 8 گیگابایتی موجود هستد و این بدان معناست که شما می‌توانید تا 32 گیگابایت رم را در یک مادربرد استاندارد داشته باشید. در مورد سیستم‌های پیشرفته‌تر (معمولا سرورها) می‌توان از رم‌های DDR3 DIMMs استفاده کرد که تا 64 گیگابایت حافظه روی آنها قرار دارد و سپس آنها را با سیستم‌های چند پردازنده‌ای ترکیب نمود و نهایتا 512 گیگابایت مموری را تنها در یک سیستم داشت. اما این رقم باز هم تنها ذره‌ای از میزان رم قابل پشتیبانی در سیستم‌های 64 بیتی است با این حال حتی این رقم ناچیز هم بیش از اندازه مورد نیاز اغلب مادربردهاست.

در واقع بالاترین محدوده رم مادربرد اغلب سیستم‌های خانگی برابر با 32 گیگابایت است و اگر بیش از این میزان را روی سیستم خود نصب کنید کنترلر حافظه به هیچ وجه متوجه آن نخواهد شد. مادربردهای پیشرفته (مانند انواع Ivy Bridge-E )و انواعی که در پلتفرم‌های سروری مورد استفاده قرار می‌گیرند تا 64 گیگابایت رم را پشتیبانی می‌کنند، اما حتی آن سیستم‌ها هم برای مصارف تخصصی طراحی و ساخته شده‌اند. در بسیاری از موارد نرم‌افزار قوی‌تر از سخت افزار عمل می‌کند. ویندوز 8 می‌تواند تا 128 گیگابایت رم را پشتیبانی کند و ویندوز 8 Pro نیز تا 512 گیگابایت رم را پشتیبانی می‌کند.

بنابراین حالا دیگر می‌دانیم در صورتی که سیستم شما از نوع سروری یا بسیار حرفه‌ای نباشد، بیشترین میزان رم مورد نیاز شما برابر با 32 گیگابایت خواهد بود. اما این تنها بخشی از مسأله است. پیش از آنکه مشخص نماییم چه میزان رم مورد نیاز است باید بفهمیم که چرا نصب میزان رم بیشتر سودمند خواهد بود.

رم چگونه سرعت سیستم شما را افزایش خواهد داد؟

قیمت رم همچون تمامی دوره‌های قبل ارزان است و یک مدل 32 گیگابایتی از لحاظ قیمتی با یک کارت گرافیک پیشرفته یا یک SSD برابری می‌کند و حتی ارزان‌تر هم هست. با در نظر گرفتن اینکه شما می‌توانید چنین هزینه‌ای را پرداخت نمایید، حال باید مشخص نماییم که آیا صرف چنین هزینه‌ای مقرون به صرفه هست یا خیر.

در اغلب موارد نصب رم بیشتر در یک سیستم ایده بسیار خوبی است. در نظر داشته باشید که حافظه اضافی باعث بالا رفتن سرعت پردازنده نخواهد شد و در عوض این اطمینان را به شما خواهد داد که پردازنده هیچگاه منتظر داده‌های مورد نیاز خود نخواهد ماند. رم بیشتر به معنای نیاز کمتر به جابجایی داده‌ها به داخل حافظه مجازی یا خارج از آن است و در نتیجه عملکرد سیستم روان‌تر و سریع‌تر خواهد شد.

این بدان معناست که مزایای اضافه کردن رم معمولا در اموری نظیر زمان مورد نیاز برای باز شدن برنامه‌ها، زمان بوت شدن و زمان مورد نیاز برای پردازش فایل‌ها مشهودتر خواهند بود. علت این امر هم آن است که وابستگی سیستم شما به حافظه مجازی کمتر شده است و به همین دلیل می‌توانید داده‌های بیشتری را در داخل رم واقعی خود جای دهید حال فرقی ندارد که این داده‌ها مربوط به تب‌های مرورگر باشند یا داده‌های مربوط به عکس‌های فشرده سازی نشده یا فایل‌های حجیم. اگر رم کافی در اختیار نداشته باشید، سیستم شما از فایل‌های حافظه مجازی شما به عنوان نوعی فروشگاه مجازی استفاده خواهد کرد و این مسأله کند شدن فرایند اجرای فایل‌ها را به دنبال خواهد داشت.

کامپیوترهای مدرن به خاطر در اختیار داشتن رم بیشتر در مقایسه با سیستم‌های قدیمی، کمتر به حافظه مجازی خود وابسته هستند. اما تنها دلیل این نیست و این روزها به سرعت بر تعداد سیستم‌های بهره مند از SSD افزوده می‌شود و در داخل این درایوها از موادی استفاده شده است که تا حدود زیادی به مواد سازنده رم شباهت دارند. مشکلاتی که در نتتیجه استفاده از حافظه مجازی رخ می‌دهد با استفاده از SSdها از میان می‌رود و به همین دلیل است که همواره توصیه می‌شود ویندوز خود را روی SSD نصب نمایید.

اما سرعت SSDها هم حدی دارد. این درایوها شاید تا 10 برابر سریع‌تر از هاردهای مکانیکی باشند اما رم سیستم حتی از این هم سریع‌تر است. سرعت خواندن و نوشتن SSDهای معمولی به ترتیب برابر با 500-600 مگابایت بر ثانیه است.یک ماژول DDR3 با سرعت 1333 مگاهرتز می‌تواند در هر ثانیه 10 گیگابایت داده را منتقل کند بنابراین حتی اگر یک SSD بسیار پیشرفته را در اختیار داشته باشید داشتن رم با ظرفیت بالا باز هم می‌تواند برای شما سودمند باشد.

نسخه‌های مختلف ویندوز از زمان ارائه ویستا به خاطر بهره مندی از یک فناوری اختصاصی به نام Superfethch سرعت سیستم شما را بالا می‌برند. این فناوری به صورتی کاملا بی صدا در پس‌زمینه عمل می‌کند و در واقع سعی می‌کند که حدس بزند برنامه بعدی مورد استفاده شما چیست و پیش از آنکه شما برنامه را اجرا کنید آن را در داخل رم بارگزاری می‌کند و زمانی که شما این کار را انجام می‌دهید، دیگر نیازی به انتظار برای لود شدن برنامه از روی هارد دیسک نخواهد بود و برنامه بلافاصله گشوده خواهد شد. شاید این فناوری تأثیر قابل توجهی در افزایش سرعت سیستم نداشته باشد اما به میزان قابل توجهی زمان لازم برای گشوده شدن برنامه‌ها را کاهش داده و زمانی که رم سیستم شما بیشتر از میزان مورد استفاده‌تان باشد ویندوز قادر خواهد بود برنامه‌های بیشتری را که فکر می‌کنید در آینده به دردتان بخورد را لود می‌کند و شانس نبودن برنامه در داخل رم را به حداقل می‌رساند.

از لحاظ عددی هم باید گفت که افزودن 2 گیگابایت به رم 2 گیگابایتی قبلی بیشترین میزان اثربخشی را خواهد داشت و تا 10 درصد زمان لازم برای لود شدن برنامه‌ها را کاهش خواهد داد. افزودن 4 گیگابایت دیگر (یعنی یک رم 8 گیگابایتی) فضای مورد نیاز برای عملکرد Superfetch را افزایش خواهد داد و زمان لود شدن برنامه‌ها را 5 درصد دیگر هم کاهش خواهد داد.

لازم است یادآور شویم که این ارقام به فعالیت‌های مالتی تسکینگ یا انجام همزمان چند وظیفه مربوط می‌شوند. بازی‌ها لزوما به این شیوه از رم استفاده نمی‌کنند. لازم به یادآوری است که اغلب بازی‌ها به رم بالایی نیاز ندارند چراکه میزان قابل توجهی از نیاز حافظه‌ای آنها برای المان‌های بصری مورد استفاده قرار می‌گیرد که در داخل مموری فیلم (Video Memory) لود می‌شود. علاوه بر این، بازی‌ها معمولا مهم‌ترین اپلیکیشن در حال اجرا در زمان استفاده هستند و به همین دلیل نیاز کلی سیستم در زمان اجرای آنها بالا نخواهد بود.

حال اگر بخواهیم این اطلاعات را به صورت عددی بیان کنیم می‌توان اینگونه گفت که اگر رم سیستم خود را از 2 به 4 افزایش دهید زمان لود شدن بازی‌ها در سیستم شما در حدود 10 درصد کاهش می‌یابد و نرخ فریم بازی نیز در وضعیت فول اچ دی حدودا 15 درصد بیشتر می‌شود. اگر رم را از 4 به 8 گیگابایت برسانید نیز بهبود عملکردی که شاهدش خواهید بود احتمالا کمتر است: شاید نرخ فریم بازی 5 درصد دیگر نیز بیشتر شود. اگر رم سیستم شما 8 گیگابایت باشد و باز هم آن را بیشتر کنید هیچگونه بهبودی در وضعیت سیستم خود مشاهده نخواهید کرد به خصوص اگر سیستم شما مجهز به یک هارد مکانیکی باشد چراکه این نوع هاردها عمکرد رم را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

من به چه میزان رم نیاز دارم؟

در این مرحله نوبت به پاسخگویی به سوال مهمی می‌رسد: به چه میزان رم نیاز خواهید داشت؟ پرسش ساده اما جواب آن پیچیده است. اما نهایتا به این بستگی دارد که قصد دارید از سیستم خود چه استفاده بکنید. در این جا شما را راهنمایی می‌کنیم تا بهتر بتوانید به این پرسش جواب دهید.

نخستین مسأله مهم سیستم عامل شماست. ویندوز 7 و 8 هر دو به یک گیگابایت رم برای وضعیت 32 بیتی و 2 گیگابایت رم در وضعیت 64 بیتی نیاز دارند که حداقل میزان مورد نیاز این سیستم هاست. حال چنانچه تنها به سیستمی نیاز دارید که کار کند و خوب بودن این عملکرد برایتان اهمیتی ندارد این میزان رم برای شما کفایت می‌کند.

اما توصیه ما به شما این است که حداقل نیاز سیستم شما هرچه که هست آن را دوبرابر نمایید: 2 گیگابایت برای سیستم‌های 32 بیتی و 4 گیگابایت برای ویندوز 64 بیتی. به این ترتیب دیگر مشکلات رایج در سیستم‌هایی که از کمبود رم رنج می‌برند را نخواهید داشت. اگر بتوانید این رم را دوبرابر نمایید شاهد بهبود عملکرد سیستم خود خواهید بود اما توجه داشته باشید که این این میزان زیاد نخواهد بود. پس از دوبرابر نمودن میزان رم هرچه بر این میزان بیافزایید کار مقرون به صرفه‌ای نخواهد بود و صرفا وضعیت را اندکی بهبود می‌بخشد.

اما چگونه می‌توان مشخص نمود که نیازهای سیستم شما چه هستند؟ چگونه می‌توان تشخیص داد که رم فعلی یک سیستم نیازهای آن را رفع می‌کند یا حتی از میزان مورد نیازش بیشتر است؟ در اینجا به شما می‌گوییم که چگونه میزان مصرف رم را بررسی نمایید

برای این کار باید از طریق Task Manager (دکمه‌های Ctrl+Alt-Del را فشار دهید و Task Manager را انتخاب کنید) به تب Performance Monitor سیستم خود دسترسی پیدا کنید. در اینجا به صورت حدودی از میزان استفاده از پردازنده و حافظه سیستم خود مطلع خواهید شد و نمودارهای تصویری هر یک از هسته‌ها یا کورهای مورد استفاده متعلق به پردازنده و همچنین میزان استفاده از یکی از حافظه‌های فیزیکی خود را نیز خواهید دید. در اینجا به شما می‌گوییم که چگونه نمودار مربوط به مموری را تفسیر نمایید.

در سمت چپ، در کادر مربوط به مموری اطلاعاتی در مورد میزان رم مورد استفاده از کل میزان رم موجود در سیستم خود مشاهده خواهید کرد. عددی که با رنگ سبز و در قسمت انتهایی تب نمایش داده می‌شود نشانگر میزان دقیق است که در مثال ما برابر با 2.19 گیگابایت است. در سمت راست یک نمودار خطی قرار دارد که پیوسته به روز رسانی می‌شود و با باز کردن و بستن برنامه‌ها اطلاعات آن تغییر می‌کند.

یک تست ساده این است که چنانچه خط آبی رنگ به نقطه بالایی نمودار برسد بدان معناست که ویندوز مجبور به استفاده از حافظه مجازی به جای رم شده است. در صورتی که چنین اتفاقی رخ دهد افزودن 2 گیگابایت رم به میزان قبلی می‌تواندن تأثیر قابل توجهی روی عملکرد سیستم بگذارد. از طرف دیگر اگر استفاده از رم شما هیچگاه به میزانی که باعث بروز مشکل شود نمی‌رسد، افزایش رم سیستم تأثیر بسیار اندکی بر میزان عملکرد و سرعت سیستم خواهد گذاشت و شاید بهتر باشد پول خود را در جای دیگری صرف نمایید.

همانطور که گفته شد رساندن ظرفیت رم به 4 گیگابایت تأثیر قابل ملاحظه‌ای بر عملکرد و سرعت سیستم نخواهد گذاشت با این حال باید در نظر داشت که شاید افزودن رم به میزان اندکی عملکرد سیستم را بهبود ببخشد با این حال (می‌تواند به شیوه‌ای ارزان سرعت یک سیستم کند را بالا ببرد) و آنچه امروز کارگر می‌افتد شاید فردا دیگر فایده‌ای نداشته باشد. فیلم‌های 4K و صفحات سنگین وب روز به روز رایج‌تر می‌شوند و به همین دلیل نیاز سیستم شما به رم بیشتر نیز افزایش می‌یابد. بنابراین اگر حالا قصد جمع کردن یک سیستم جدید یا ارتقاء سیستم قبلی‌تان را دارید شاید در نظر گرفتن رم بالا برای آن امروز اثر اندکی بر سرعت سیستم داشته باشد اما قطعا در آینده سودمند واقع خواهد شد.

راهکار جایگزین چیست؟

اگر به دنبال یک راهکار جایگزین برای این مسأله هستید می‌توان به جای افزایش ظرفیت رم سرعت آن را بالا برد. ماژول‌های رم هر یک برای سرعت کلاک معینی ساخته شده‌اند (عمدتا 1333 یا 1666 مگاهرتز) اما اگر پردازنده سیستم جدید شما سرعت نسبتا بالایی دارد شاید بهتر باشد که به دنبال خرید یک رم سریعتر باشید.

در پایان باید اشاره کنیم که براساس بنچمارک سیستم‌های بازی، استفاده از رم با سرعت 2133 مگاهرتز به جای 1333 مگاهرتز می‌تواند تا 30 درصد نرخ فریم بازی را بالا ببرد چراکه عملیات‌های انجام شده توسط رم با سرعت بالاتری صورت خواهند پذیرفت.

اما تنها مشکلی که برای استفاده از این رم‌ها وجود دارد قیمت است. قیمت یک رم 4 گیگابایتی DIMM با سرعت 2133 مگاهرتز تقریبا دو برابر انواع 1333 مگاهرتزی است چراکه ماژول سریع‌تر به مواد بهتری برای ساخت نیاز دارد و قطعات بیشتری هم برای ساخت آن در نظر گرفته شده است که از آن جمله می توان به پخش کننده گرما یا فن‌های خنک کننده اشاره نمود. علاوه براین لازم است که رم قبلی خود را هم کنار بگذارید چراکه نمی‌توان از ماژول‌های با سرعت مختلف روی یک سیستم استفاده نمایید.

همانطور که مشاهده کردید کیفیت بیش از کمیت در مورد رم اهمیت دارد. اما تا زمانی که نیاز سیستم‌های خانگی به رم 8 گیگابایت و بیشتر برسد زمان زیادی باقی است، با این حال اگر می‌خواهید با دوستانتان فرق داشته باشید و عملکرد سیستم خود را سریع‌تر نمایید به جای جواب دادن به این سوال که به چه میزان رم نیاز دارید بهتر است مشخص نمایید که رم سیستم شما تا چه اندازه باید سریع باشد؟ و جواب این سؤال هم روشن است، تا آنجا که ممکن است!

با استفاده از این اسپیکرهای بی‌سیم، سیم‌ها را قطع کنید دیوایس‌های پُرتابل برای به همراه داشتن همیشه‌گی موسیقی عالی هستند اما حتی اسپیکرهای توکار گران‌ترین سخت‌افزارها معمولا چنین وضعیتی ندارند. اگر بخواهید در حالی که بیرون از خانه هستید، چه در پارک یا حتی جایی مثل یک کاروان یا اتاق هتل باشید به موسیقی گوش کنید به یک اسپیکر پُرتابل خوب و مناسب نیاز دارید. و به همین علت است که ما لیستی از این اسپیکرها را برای شما گرد آورده‌ایم.
ویژگی‌هایی که باید در نظر بگیرید

وقتی قصد انتخاب یک اسپیکر خوب را دارید باید به مسائل زیر توجه کنید:

Wattage: هر چیزی کم‌تر از 4W به درد بخور نیست اما ببینید آیا به دنبال ترکیبی از خروجی (output) یا خروجی برای هر درایور (output per driver) هستید (در هر دو مورد با فرض این که اسپیکرها استریو هستند احتمالا می‌توانید آن را دو برابر کنید).

دوام باتری: وقتی سخت‌افزار پُرتابل خریداری می‌کنید درنتیجه دوام و قابلیت کارکرد آن در بیرون از خانه اهمیت زیادی پیدا می‌کند. 5 ساعت دوام مقدار حداقل است ولی ما دوست داریم 7 یا حتی 8 ساعت را در یک سخت‌افزار نسبتا عادی شاهد باشیم.

ضد آب بودن: استانداردهای زیادی وجود دارد که می‌توانید به دنبال‌شان باشید اما زبان به کار گرفته شده در این نوع اسپیکرها برای آگاهی از ضد آب بودن کامل و یا صِرفا "ضد آب" بودن که به طور طبیعی بدین معنا است که اگر مقداری آب روی آن پاشیده شود و یا کاملا در آب غوطه‌ور شود به قطعات الکترونیکی درون آن صدمه‌ای وارد نمی‌شود شما را روشن خواهد کرد.

قابلیت اتصال: ورودی 3.5mm و قابلیت اتصال از طریق بلوتوث به عنوان استانداردی در اسپیکرهای پُرتابل عرضه می‌شوند اما اگر می‌خواهید اسپیکرتان به جای جُفت شدن با فقط تلفن و تبلت با گستره‌ی وسیعی از دیوایس‌ها سازگار باشد به دنبال قابلیت‌های wi-fi, USB و NFC بگردید.

اسپیکر ارزان

Veho 360 M4: اسپیکرهای بلوتوث نوعا اندکی گران هستند اما با قیمتی در حدود 24.99 پوند (با 5 دلار بالا و پائین) Veho 360M4 قیمت خوبی دارد خصوصا برای نوع کاربردی که طراحی شده است. این بدان علت است که Veho 360 M4 یک یونیت فوق‌کامپکت است که با در نظر داشتن پُرتابل بودن طراحی شده است. ارتفاع آن فقط 5.5 سانتی‌متر است و یک باتری توکار دارد که از طریق mini-USB شارژ می‌شود و آن را برای تا 5 ساعت پخش موسیقی سر پا نگه می‌دارد. یک پوشش حمل، این یونیت را محافظت می‌نماید. این اسپیکر به جای کار در خانه به طور ویژه برای استفاده در حرکت طراحی شده است. البته تمرکز طراحی آن بر کوچکی و سبک بودن هزینه‌ای در بر داشته و آن هزینه کیفیت صدا است. درایورهای 2.2W آن بدین معنا است که کیفیت صدای آن بهتر از چیزی که در بسیاری از لپ‌تاپ‌ها پیدا می‌کنید نیست اما نا امید نشوید. اگر از آن در کنار یک تلفن یا تبلت استفاده کنید هنوز هم بر اسپیکرهای توکار برتری زیادی دارد. یک پایه‌ی 3.5mm ورودی به شما اجازه می‌دهد آن را به دیوایس‌های فاقد بلوتوث متصل کنید اما چیزی که آن را واقعا ارزشمند می‌سازد شکاف micro-SD است که به شما اجازه می‌دهد فایل‌های MP3 را پخش کنید و در تلفیق با کنترل‌های صدا و track به شکلی موثر آن را به یک استریوی مستقل تبدیل می‌کند. این قابلیت‌ها در کنار قیمت پائینی که دارد آن را به گزینه‌ای عالی برای کسانی که قابلت حمل برای‌شان در درجه‌ی اول اهمیت قرار دارد تبدیل می‌نماید.
همه‌ چیز تمام

JBL Flip 3: با قیمت 100 پوند، JBL Flip 3 جدیدترین خط تولید JBL برای اسپیکرهای بلوتوث سطح بالا به شمار می‌رود. ممکن است گران به نظر برسد اما وقتی متوجه شوید JBL Flip تا چه اندازه کارآیی دارد بیش از این که غصه بخورید خوشحال خواهید شد. علاوه بر یک بدنه و چارچوب عالی و با کیفیت و دو اسپیکر قدرتمند 8W، این JBL Flip با ویژگی‌هایی که آن را برای تقریبا هر کاربری عالی جلوه می‌دهد تجهیز شده است. اگر به موسیقی گوش می‌دهید یا تلویزیون تماشا می‌کنید از صدای بلند و رنج فوق دینامیک آن ذوق‌زده خواهید شد و آن را ستایش می‌کنید. اگر از آن در دفتر کار استفاده کنید عملکرد echo cancelling speakerphone آن بدون شک سودمند خواهد بود. اگر از آن به عنوان یک اسپیکر پُرتابل استفاده کنید این واقعیت که به همراه محافطی بسیار قدرتمند عرضه می‌شود به شما اطمینان می‌دهد سرمایه‌گذاری‌ که انجام داده‌اید در کوله‌پشتی‌تان به خوبی محافظت می‌شود و طراحی مقاوم در برابر پاشیده شدن آب (اما نه کاملا ضد آب) به شما اجازه می‌دهد بدون نگرانی زیاد از آن در بیرون از خانه یا محل کار استفاده کنید. خود این یونیت می‌تواند به شکل عمودی یا افقی قرار گیرد بنابراین شکی نیست که در فضا صرفه‌جویی می‌کند و باتری توکار قابل شارژی دارد که به آن امکان می‌دهد به طور مداوم برای 8 ساعت بدون نیاز به شارژ مجدد کار کُند بنابراین اگر آن را همراه خودتان ببرید هیچ دلیلی برای بیرون کشیدن شارژرتان ندارید. همان‌گونه که اشاره شد این یونیت می‌تواند به عنوان یک اسپیکر هوشمند برای تلفن‌تان مورد استفاده قرار گیرد و به شما اجازه می‌دهد به تماس‌های افراد مختلف پاسخ داده یا آن‌ تماس‌ها را قطع کنید. ورودی aux آن حتی به شما امکان می‌دهد دیوایس‌های فاقد بلوتوث را نیز به آن متصل نمائید. از آن‌جایی که هم اسپیکر و هم speakerphone است تقریبا همه‌ی چیزی است که به آن نیاز خواهد داشت. شاید از اصیل‌تری یا گران‌ترین ویژگی‌ها برخوردار نباشد اما تقریبا در هر فضایی جای می‌گیرد و ارزش آن را به رُخ می‌کشد.
بهترین دوام باتری

Audio Pro Addon: با قیمت 165 پوند، Audio Pro Addon T3 چیزی نیست که به آن یک اسپیکر ارزان ‌قیمت بگوئید اما سراپا برای قابل حمل بودن طراحی شده و از یک بند حمل در قسمت بالا و mountهای کائوچویی در قسمت پائین برخوردار است. این اسپیکر که در 5 رنگ (نارنجی، مشکی، سبز، خاکستری و سفید) در دسترس قرار دارد نوعی سادگی شیک و زیبا را نمایش می‌دهد که در هر وضعیتی جذاب است. اساسا این یکی از سیستم‌های اسپیکری است که طراحی را قربانی نمی‌کند. البته ارزش واقعی آن در عمر باتری‌اش نهفته است. در صداهای نرمال این اسپیکر می‌تواند به مدت 30 ساعت با بلندی صدای 50 درصد کار کُنَد و حتی با صدای 100 درصد نیز سازنده‌ی آن مدعی است تا 12 ساعت جواب می‌دهد. با وجود سه درایور (دو توئیتر 5 وات و یک ساب‌ووفر 15 وات) و مجموعا خروجی 25 وات، آن را به خوبی ورای چیزی که اغلب اسپیکرهای پرتابل در خود دارند جای می‌دهد. باتری آن به اندازه‌ای قدرتمند است که شما می‌توانید از درگاه توکار USB برای شارژ باتری گوشی هوشمند خود استفاده نمائید. البته در این‌جا معامله‌ای هم وجود دارد و آن سایز و وزن خود یونیت است. این یونیت پُرتابل است اما چیزی نیست که آن را در کوله‌پُشتی خود بگذارید و بیرون بزنید. برای بیرون بُردن به پولی‌ها و چیزهای دیگر نیاز دارد. شاید عجیب به نظر برسد اما دستگیره‌ای هم دارد. برای استفاده از این یکی باید برنامه‌ریزی کنید. صدای آن فوق‌العاده و از قابلیت اتصال خوبی برخوردار است. Bluetooth 4.0 سازگاری با گستره‌ی وسیعی از دیوایس‌ها را در اختیار شما قرار می‌دهد و در عین حال یک پایه‌ی 3.5mm و درگاه USB هم دارد. ما دوست داشتیم برروی اسپیکری به این اندازه چیزی پیچیده‌تر مثل ورودی RCA را ببینیم اما شاید فقدان چنین چیزهایی محاسبه شده باشد. این روزها چه کسی کابل RCA را با خود بیرون می‌بَرَد؟ هنوز هم بین صدای کیفیت بالا و عمر باتری بی‌نظیر، قیمت آن ارزشش را به رُخ می‌کشد. فقط درباره‌ی قابلیت حمل آن دچار توهم نشوید.
بهترین اسپیکر جان‌ سخت

Veho Vecto 360: چنان‌چه در کشوری زندگی می‌کنید که همیشه آفتابی است استفاده از اسپیکرهای‌تان در محیط بیرون ممکن است ایده‌ی خوبی باشد اما این‌جا در بریتانیا ما همواره باید خودمان را برای یک باران ناگهانی آماده کنیم. در هر یک از این موارد اگر قصد دارید از یک سیستم استریویی در محیط بیرون استفاده کنید ممکن است بخواهید یک سیستم ضد آب و مقاوم نظیر Veho Vecto را انتخاب کنید. عجیب نیست که Veho یک کمپانی بریتانایی است و Vecto یکی از محبوب‌ترین محصولاتش است که از یکی دو سال پیش وارد بازار شده. به رغم قیمت پائین آن (در حال حاضر حدود 49.99 پوند)، پُر از ویژگی‌ها و امکانات متعدد است- بلوتوث و NFC، درایورهای dual acoustic، و یک شکاف micro-SD با یک کارت 4 گیگابایتی که به همراه آن ارائه می‌شود و آن را به یک استریوی مستقل تبدیل می‌کند. انرژی آن از طریق یک پاوربانک 6000mAh تامین می‌شود که می‌تواند یک گوشی هوشمند را چندین بار شارژ نماید یا از طریق بلوتوث از 16 ساعت پخش مداوم موسیقی پشتیبانی به عمل آوَرَد. و به همراه یک carabiner (قلابی برای وصل شدن طناب) عرضه می‌گردد که باید نشانه‌ای از میزان جان‌سختی آن در اختیار شما قرار دهد. مجموعه ویژگی‌های آن با استاندارد ضد‌آب IP64 تکمیل می‌شود که از خراب شدن آن در شرایط آب و هوای بد و پاشیده شدن حجم زیادی از آب جلوگیری می‌کند. کیس قوی و پوشش آن بدین معنا است که اساسا برای کار در محیط‌های بیرونی طراحی شده و باید بدون خرابی خاصی به کار خود ادامه دهد. این بدان معنا است که تلاش می‌کند از حداقل تعداد درگاه‌ها بهره بگیرد بنابراین به جای 3.5mm line-in، شما از یک کابل آداپتور USB با micro-USB و مُبَدل 3.5mm بهره‌مند می‌شوید. این عجیب است، اگرچه لطمه‌ای به قابلیت‌ها و ارزش آن وارد نمی‌کند زیرا بلوتوث برای هر کسی که آن را خریداری می‌کند یک اولویت اصلی به شمار می‌رود. تنها نقطه ضعف عمده‌‌ی آن خود اسپیکرها هستند که اندکی ضعیف محسوب می‌شوند: دو درایور 4 وات بدین معنا است که فقط به اندازه‌ی قیمتی که دارد قدرتمند است و اگر به دنبال سرگرمی بیرون از خانه هستید، آن‌ها در مقایسه با اسپیکرهایی با قیمت مشابه نمی‌توانند چنین کاری انجام دهند. پولی که در این‌جا پرداخت می‌کنید برای قابلیت دوام است که تا زمانی که از آن بهره بگیرید مناسب خواهد بود.
بهترین کنترل اپلیکیشن

UE BOOM 2: اکثر اسپیکرهای پُرتابل با هدف استفاده‌ی گاه به گاه طراحی شده‌اند بنابراین به اندازه‌ی همتاهای خود که هدف‌شان کاربرد در فضاهای داخلی است هوشمند نیستند. بنابراین UE Boom 2 نیز از این قاعده مستثنی نیست. اما قبل از این که به این مسئله بپردازیم باید سایر ویژگی‌های آن را های‌لایت کنیم. طراحی شبیه تیوپ آن بدین معنا است که قدرتمند و بادوام است و اسپیکر 360 درجه‌ای آن یک صدای فراگیر را در کل بدنه‌ی آن فراهم می‌کند. رنگ‌های آن زنده و گوناگون هستند بنابراین فقط گزینه‌ی تک‌رنگ را در اختیار ندارید. در عین حال از مشخصات ضدآب IP7 برخوردار است و بدین شکل قادر است در شرایطی که به طور کامل در آب فرو می‌رود زنده بماند. بلوتوث و ورودی 3.5mm نیز در آن منظور شده است. نسخه‌ی قبلی این اسپیکر از کیفیت بد صدا رنج می‌بُرد که در صداهای بلند باعث ایجاد نویز می‌شد. نسخه‌ی بعدی درایورها و رادیاتورهای بزرگ‌تر دارد بدین معنا که صدا همواره واضح و روشن است. چیزی که حقیقتا به کیفیت صدا کمک می‌کند اپلیکیشن کنترل آن است. با استفاده از این ویژگی شما می‌توانید bass و treble پیش‌فرض سیستم را برروی دیوایس‌های اندرویدی و iOS تنظیم کنید. شما در عین حال می‌توانید صدا و تِرَک‌ها را حتی از دیوایسی که موسیقی را از آن پخش نمی‌کنید کنترل نمائید که آن را جلوتر از تمام چیزهای دیگر در کلاس خود قرار می‌دهد. مشکلی که ما در آن کشف کردیم دوام باتری بود. این اسپیکر ادعا می‌کند تا 15 ساعت دوام دارد اما این فقط در صداهای بسیار پائین جواب می‌دهد. چنان‌چه صدا را به حد متوسط برسانید تنها می‌توانید نصف این مدت زمان ادعایی از آن بهره بگیرید. اما 8 ساعت هنوز هم زمان نسبتا خوبی به شمار می‌رود و اگر دوست دارید همه چیز را تحت کنترل خود داشته باشید به واسطه‌ی ویژگی‌هایی که دارد ارزشش را نمایش می‌دهد. علاوه بر این ظاهر زیبایی دارد (البته بسته به سلیقه‌تان) و کیفیت صدایش واضح است و تقریبا از تمام جهات به غیر از دوام باتری گزینه‌ی مناسبی به شمار می‌رود.
بهترین طراحی

Marshall Kilburn: طراحی سطح بالا یکی از چیزهایی است که می‌توانید در انتخاب‌های خود در نظر بگیرید. این موضوع مثل هر انتخاب دیگری درباره‌ی اسپیکرهای پُرتابل نیز مصداق دارد. و با در نظر گرفتن این موضوع، ما برای توصیه‌ی گران‌ترین اسپییکر موجود در این مقاله یعنی Marshall Kilburn اصلا احساس شرمساری نمی‌کنیم. Marshall Kilburn که توسط سازنده‌ی مشهور آمپلی‌فایر طراحی شده یادآور سخت‌افزار برند مشهوری است که قسمت‌های بیرونی آن از پلاستیک محکم و ظاهری کلاسیک برخوردار است و نیازی نیست به درج نام این برند مشهور در قسمت جلوی آن اشاره کنیم. دامنه‌ی قیمت آن از حدود 150 تا 220 پوند و بسته به جایی که می‌توانید آن را در انبارها پیدا کنید متغیر است اما برای به دست آوردن چیزی با این ظاهر زیبا ارزش دارد که جست‌و‌جو کنید. از نظر سخت‌افزاری از تمام مشخصات دقیقی که می‌توانید در اسپیکرهای بالای 100 پوند که بلوتوث و پایه‌ی 3.5mm دارند پیدا کنید برخوردار است. دوام باتری آن با صدای 50 درصد 20 ساعت بوده و این بدان معنا است که می‌توانیم 15 ساعت کامل کارکرد را از آن انتظار داشته باشیم. قابلیت حمل نیز یکی دیگر از مشخصات اصلی آن به شمار می‌رود. اگرچه این اسپیکر به طور کامل از سایر نمونه‌هایی که در این‌جا ذکر کردیم بهتر نیست اما نادیده گرفتن مشخصات و امکاناتی که ارائه می‌دهد دشوار است. نزدیک‌ترین جایگزین برای آن- حداقل در این لیست- Audio Pro Addon T3 است. دلایل زیادی برای انتخاب این اسپیکر وجود دارد اما همه‌ی این‌ها به ارجحیت‌های شما بستگی دارد.

James Hunt برای راه­ اندازی و کارکردن مجدد کامپیوتر شما چند توصیه دارد.
زمانی که شما از کامپیوتر زیاد استفاده ­کنید، ارزش واقعی آن را متوجه نمی­شوید. شاید بدانید که پردازنده چطور کار می­کند و به کار آن اطمینان دارید ولی اگر کار آن متوقف شود قبل از هر چیز توجه شما به خرابی جلب می­شود به این صورت که یک پیغام خطا یا هشدار مبنی بر درست کار نکردن آن دریافت می­کنید.

متاسفانه این مساله به همه سطوح کامپیوتری تعمیم داده نمی­شود. یکی از ساده­ترین کارهایی که کاربران انجام می­دهند این است که وقتی دکمه power را می­زنید، سیستم روشن می­شود و سیستم عامل اجرا می­شود و می­توانید با آن شروع به کار کنید. اما اگر این فرایند کار نکند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ از کجا باید تعمیر را شروع کنید؟ اگر جواب این سوال­ها را نمی­دانید تا آخر مقاله را بخوانید.

سخت­ترین مشکل کامپیوتر را می­توان به آسانی تعریف کرد به اینصورت که با زدن کلید power هیچ اتفاقی نمی­افتد. اگر به کسی برای تعمیر کامپیوتر کمک کردید، عبارت "هیچ اتفاقی نمی­افتد" بار معنایی بیشتری می­گیرد. گاهی این عبارت به معنای این است که ویندوز به داده­های ورودی پاسخ نمی­دهد و گاهی آن به معنای این می­باشد که هیچ چیزی روی صفحه نمایش نشان داده نمی­شود و کامپیوتر صدای اخطار می­دهد. اما از نظر لغوی این عبارت را این چنین بیان می­کنیم: شما کلید power را می­زنید و هیچ اتفاقی نمی­افتد، فن­ها و درایوهای سخت­افزاری هیچکدام کار نمی­کنند و هیچ تصویری روی صفحه نمایش ظاهر نمی­شود. این اتفاق یکی از بدترین اتفاق­هایی است که می­تواند برای کامپیوتر رخ دهد. اما ما خبرهای خوبی نیز داریم و این اتفاق خیلی هم بد نیست، پس باید در مقابل آن چکار کنیم؟ در این مقاله شما راه­حل این مساله را متوجه می­شوید.

عوامل بدیهی را حذف کنید

شما شرلوک هلمز نیستید، اما اگر دکمه power را فشار دهید و هیچ اتفاقی نیفتد، اولین کاری که باید انجام دهید اطمینان از به­حساب آوردن ساده­ترین عوامل است. کار نکردن دکمه power ممکن است در نتیجه چند عامل باشد. بنابراین تنها راه فهمیدن مشکل واقعی این است که در لیست عوامل مشکل­ساز، آنها را تک تک بررسی کنید و خط بزنید.

ما با واضح­ترین سوال که زمان کمی را برای جواب می­گیرد، شروع می­کنیم. آیا سیستم شما هنوز به برق وصل است؟ آیا سه­راهی برق روشن است؟ اصلا آیا پریز برق کار می­کند؟ اگر مدار برق خراب شود و یا بدون آن که شما متوجه باشید برق قطع شود، می­توان آنها را به­عنوان علت اصلی کار نکردن کامپیوتر به­شمار آورد. سوکت برق را با استفاده از وسیله­های مختلف مانند لامپ امتحان کنید. اگر از پریز سه­راهی استفاده می­کنید به آن کاری نداشته باشید و مستقیم به سراغ پریز اصلی بروید. زمانی که شما تامین کننده برق را تایید کردید، می­توانید حداقل یک عامل را از لیست خود حذف کنید.

قدم بعدی بررسی کامپیوتر است، اگر از جانب برق مطمئن شدید، باید بفهمید که چه زمانی آن به سیستم نمی­رسد. کابل برق یا کابل کامپیوتر را بررسی کنید که به­درستی وصل شده باشند. اگر سیستم رومیزی دارید، منبع تغذیه آن احتمالا یک کلید اصلی دارد، بنابراین مطمئن شوید که آن کلید روی حالت روشن (on) قرار دارد، اگر همه مواردی که ذکر کردیم به­درستی آماده استفاده است، خبرهای خوبی برایتان داریم زیرا ساده­ترین بخش در بررسی مشکل تمام شد و اکنون شما در مسیر درست در جهت فهمیدن مشکل قرار دارید.

اگر کابل یدکی برق یا کامپیوتر دارید، بهتر است آنها را نیز امتحان کنید. چنان چه سوکت اصلی کار می­کند و در جریان برق نیز مانعی وجود ندارد، احتمال دارد که مشکل از رابط برق باشد که جدا شده و یا فیوز از سوکت درآمده است. با تعویض کابل­ها شما این مساله را متوجه می­شوید. چنان­چه رابط برق یدکی ندارید، بهتر است به­سرعت فیوز قدیمی را با فیوزی جدید عوض کنید، قرار دادن فیوز جدید هیچ اشکالی ندارد. بنابراین احتمال این که ایراد از رابط برق باشد تا حدی حذف شود، بررسی کابل اصلی کامپیوتر کافی نیست زیرا آنها نباید با استفاده معمولی از جای خود جدا شوند.

اگر همه موارد را بررسی کردید و هنوز کلید power کار نمی­کند، می­توانید مطمئن باشید که مشکل اصلی یعنی روشن نشدن کامپیوتر در نتیجه موارد دیگر است. متاسفانه تنها گزینه­ای که باقی می­ماند گزینه فنی است که در نتیجه آن شما باید کامپیوتر را باز کنید. پس برای روش­های سریع و سخت آماده باشید.

بررسی دکمه power

اگر دکمه power کار نمی­کند و هیچ مشکلی هم بین کامپیوتر و منبع برق وجود ندارد، پس مشکل می­تواند از درون سیستم باشد. برای تعیین مشکل هیچ راهی غیر از آزمایش اجزای آن وجود ندارد. زمانی که شما دکمه power را فشار می­دهید، سیگنالی به مادربورد فرستاده می­شود سپس مادربورد نیز سیگنالی به منبع تغذیه می­فرستد، اگر این سیگنال دچار اختلال شود کامپیوتر شما روشن نخواهد شد. ما سعی داریم بفهمیم که سیگنال چرا و کجا دچار اختلال می­شود، بنابراین بهتر است این قطعات را به منظور یافتن مشکل بررسی کنید.

اولین چیزی که باید بررسی کنید دکمه power می­باشد. درون کیس کامپیوتر، شما باید بتوانید سیم­هایی که از دکمه power به مادربورد وصل هستند را پیدا کنید. اگر نتوانستید، ممکن است که آنها بیرون آمده باشند یا قطع شده باشند. پیدا نکردن آنها مشکل شما می­باشد. در هر صورت بررسی این که آنها به­درستی در جای خود قرار دارند، مهم است. سوکت­های برق معمولا در دو رنگ سیاه و سفید هستند و دو پین در انتهای آن قرار دارد، البته آنها می­توانند رنگی باشند و یا همراه با سوکت­های بزرگتری باشند.

زمانی که شما آنها را در جای خود قرار دادید، بررسی کنید که کابل­ها قطع یا شکسته نشده باشند. اگر این طور باشد شما باید کل دکمه power را عوض کنید. چنان­چه کابل­ها سالم باشند، بررسی کنید که آنها در جای درست روی مادربورد وصل شده باشند. در بسیاری از سیستم­ها شما تبدیلی با برچسب power و تبدیلی دیگر با برچسب reset خواهید دید. این دو تبدیل به پین­های روی مادربورد متصل می­شوند (معمولا نام پنل جلو را دارند) برای این کار شاید شما نیاز داشته باشید تا راهنمای مادربورد را بررسی کنید، برای آن که مطمئن شوید آنها را به کدام پین وصل کنید.

اگر دکمه power قبلا کار می­کرد اما ناگهان متوقف شده، بعید است که ایراد از پین­ها باشد شاید مشکل از سیم­ها باشد. راهی ساده برای تست آن جابه­جایی دوشاخه power و reset می­باشد، با این کار دکمه reset کامپیوتر به power تبدیل می­شود. اگر این راهکار عمل کرد حداقل شما متوجه می­شوید که مشکل از دکمه power است نه قطعه دیگر. (به­خاطر داشته باشید که پین­ها را به جای خود برگردانید). اگر آن عمل نکرد، دکمه power را خارج کنید و پین­ها را با استفاده از سوکت جامپر (عایق) یا آچار پیچ­گوشتی وصل کنید. با این کار سیگنال on فرستاده خواهد شد و به شما اجازه می­دهد تا خود کلید را کنار بگذارید.

اگر هیچ­یک از این راهکارها عمل نکرد بعید به نظر می­رسد که مشکل از دکمه power باشد، در این­صورت برای خبرهای بد آماده باشید، زیرا تنها دو مورد دیگر برای بررسی باقی مانده است: مادربورد و منبع تغذیه

بررسی منبع تغذیه و مادربورد

در این مرحله راه­حل آسانی که به شما بگوید منبع تغذیه یا مادربورد کدامیک خراب شده­اند وجود ندارد، البته در مورد منبع تغذیه چنان­چه مشکلی وجود داشته باشد، جایگزین کردن آن آسان­تر می­باشد.

با بررسی اتصال power به مادربورد شروع کنید که با استفاده از یک کانکتور 20 pin ATX یا24 pin ATX وصل شده است. مجددا اگر کامپیوتر شما قبلا کار می­کرد، اما اکنون کار نمی­کند بعید است که مشکل از نصب نادرست باشد، البته در سیستم­های جدید امکان خطا زیاد می­باشد. امکان دارد کانکتور شل یا آزاد شده باشد، البته این احتمال بعید است زیرا کانکتور ATX بست­هایی دارد که آن را در جای صحیح خود نگه می­دارد.

اگر کانکتور درست باشد، احتمال دارد که منبع تغذیه یا مادربورد شما خراب باشد و نیاز به تعویض داشته باشد. کمی هم احتمال دارد که سیستم برای راه­اندازی برق زیادی می­برد، درنتیجه باید وسایل برقی غیرضروری را از پریز بیرون بکشید. اما در این مرحله امکان دارد که قطعه­ای خراب باشد. اگر منبع تغذیه یدکی دارید اکنون زمان آن است که منبع تغذیه کنونی خود را کنار بگذارید (البته از منبع تغذیه دست دوم هم به­طور دائم استفاده نکنید زیرا آنها بسته به اینکه چقدر قدیمی هستند، بیشتر در معرض آسیب و خرابی قرار دارند).

چنان­چه منبع تغذیه یدکی ندارید، باید یکی بخرید تا ببینید که آیا منبع تغذیه کنونی شما خراب شده است یا خیر و با آن امکان انجام یک تست سریع وجود دارد. تنها چیزی که شما نیاز دارید یک تستر منبع تغذیه (آن را از مغازه­ها می­توانید تهیه کنید) و اگر خیلی شجاع هستید، یک گیره کاغذ و چسب برق می­باشد.

اگر به هر علتی تمایل به استفاده از مورد دوم یعنی گیره کاغذ و چسب برق دارید، مراقب برق گرفتگی باشد. تا زمانی که آماده تست هستید، کابل منبع تغذیه را از پریز جدا نگه دارید و زمانی که آن به پریز وصل می­باشد، هیچ وسیله فلزی را لمس نکنید. اگر دچار اشتباه شوید، شوک برق 24 ولتی به شما وارد می­شود. اما نمی­توانیم بگوییم که هر شوک الکتریکی که طی این فرایند به شما وارد شود، بی­خطر است.

برای انجام تست گیره کاغذ را خم کنید و در نوار عایق بپیچید، در انتهای نوار بخش کوچکی از آن را باز بگذارید، اکنون آن را به شکل U خم کنید و سپس آن را به کانکتور 24 pin ATX که دارای سیم­های سیاه و سبز برای اتصال هستند، هدایت کنید. بعد از نصب درست منبع تغذیه آن را روشن کنید و اگر در مدار کامل کار کند، انرژی برق به­صورت عادی جریان می­یابد. اگر آن عمل نکرد منبع تغذیه احتمالا شکسته و باید بابت تعویض منبع تغذیه هزینه کنید که البته ارزش دارد.

اگر این راه حل را نیز انجام دادید و با فرض این که همه مراحل قبلی و مشکلات مربوط به تامین برق، کابل­های برق، منبع تغذیه، کلید power و کابل­های تعویض برق را رد کردید، تنها یک احتمال باقی می­ماند: خرابی مادربورد. این مشکل گران­ترین و سخت­ترین نوع مشکلات است که می­توان به آن توجه کرد. به همین دلیل ما آن را در آخر ذکر کردیم، اما خوشبختانه شما یک کار می­توانید انجام دهید و آن خریدن مادربورد جدید است.

بنابراین به­صورت آنلاین یک مادربورد جایگزین پیدا کنید و سپس برای استفاده نکردن از سیستم خود آماده باشید، زیرا دیگر کاری نیست که بتوانید انجام دهید. اگر تمایل دارید تا مجددا خطاها را بررسی کنید، ایده خوبی است. اما اگر نمی­خواهید، می­توانید مادربورد خود را جایگزین کنید و اگر هنوز هیچ اتفاقی نیفتاده است، قبل از آن که بابت مادربورد جدید هزینه کنید کاملا مطمئن شوید که کدام بخش خراب شده است.

چند تمرین مفید برای جبران شکست

هر شخص حساسی می­داند که داشتن یک برنامه مهم است، به این صورت زمانی که موقعیت به­طور اجتناب­ناپذیری بر علیه شما قرار می­گیرد، آماده خواهید بود. در اینجا ما مجموعه­ای از توصیه­های عملی و خوب به شما ارائه می­دهیم تا به شما کمک کنیم که برای روزی که کامپیوترتان خراب می­شود آماده باشید.

1)گرفتن بک­آپ­های منظم: اولین توصیه ما همان داستان قدیمی است که همواره با آن مواجه بوده­ایم. شما آن را به­خاطر می­آورید زیرا بارها تکرار شده است. اگر از همه فایل­های مهم بک­آپ­های منظم بگیرید، آن وقت خرابی جدی کامپیوتر شما از یک فاجعه بالقوه به بهانه­ای مناسب برای پاکسازی دستگاه تبدیل می­شود. با این کار دیگر نگرانی بابت از دست دادن موارد غیر قابل تعویض نخواهید داشت.

2)با روش­های بازیابی آشنا شوید: همیشه راه­های خروج اضطراری قبل از آن که به آن نیاز پیدا کنید، به شما نشان داده می­شود. به همین صورت شما نیز نگاهی به برنامه­هایی مانند Windows Recovery Console، تنظیمات Safemode و Bios می­اندازید، قبل از آن که واقعا به آن نیاز پیدا کنید. با این کار حداقل مطمئن می­شوید که هر زمان به آنها نیاز دارید می­توانید به آنها دسترسی داشته باشید و اگر فاجعه­ای رخ دهد، مجبور نخواهید بود که اطلاعات خود را در محیطی کاملا ناآشنا بازیابی کنید.

3)نگه­داشتن یک مجموعه به­روز بازیابی: مجموعه­های بازیابی با قیمت 10 پنی و به­صورت آنلاین موجود هستند. این گونه به نظر می­رسد که همه افراد مجموعه برنامه­ها و توزیع­های کوچک لینوکس را نگه می­دارند تا به فعالیت مجدد سیستم کمک کنند. اما تنها زمانی که نیاز دارید به استفاده از مجموعه بازیابی تکیه نکنید، در عوض یک USB به این منظور بخرید و مطمئن شوید که همیشه یک نسخه به­روز از مجموعه بازیابی را روی آن نگه دارید.

4)سخت­افزارهای یدکی را نگه دارید: شاید شما فکر کنید کارت­های گرافیک قدیمی و هارد درایوهای 100 گیگابایتی ارزش نگه داشتن ندارند اما روزی که کامپیوتر شما خراب شود، از این که قطعات یدکی را نگه داشته­اید خوشحال خواهید بود. اگر بتوانید موارد مهم­تر را حذف کنید، تشخیص مشکل بسیار ساده­تر می­شود. شاید روزی یک کابل یدکی برق دقیقا وسیله­ای باشد که شما نیاز دارید و به شما کمک می­کند تا تا بفهمید که آیا نیاز به خرید یک منبع تغذیه دارید یا خیر.

نشنیدن صدای بوق post

همان­گونه که در مقدمه اشاره شد زمانی که شما دکمه power را فشار می­دهید ممکن است که کامپیوتر به دلایل مختلفی روشن نشود. اگر سیستم شما روشن می­شود اما هنوز بالا نیامده، عوامل مشخصی وجود دارد که ارزش بررسی کردن را دارند و آنها به زمانی­که خرابی رخ دهد بستگی دارد.

برای مثال اگر شما دکمه power را فشار دهید و سیستم روشن شود، متوجه می­شوید که منبع تغذیه، مادربورد و دکمه power به­درستی کار می­کنند. سپس شما باید صدای بیپ post و صفحه بالا آمده را بشنوید. اگر نشنیدید تنها با صدای فن­ها، صدای سخت­افزارها و یک مشکل باقی خواهید ماند.

معمولا این وضعیت به­دلیل خوب کار نکردن CPU ایجاد می­شود، بدون CPU مادربورد شما یک تکه مدار است. بوق­های خطای مادربورد (beep code) نشان­دهنده ارتباط مشکل پیش آمده با قطعات اصلی سیستم هستند، اگر CPU کار کند شما آنها را می­شنوید.

اگر دستگاه روشن نمی­شود، آن را خاموش کنید و CPU را بررسی کنید که به­درستی در جای خود نصب شده باشد. اگر کماکان دستگاه کار نکرد، امکان دارد که مشکل از CPU و یا ارتباط مادربورد با CPU باشد، تشخیص هیچیک از این مشکلات راحت نیست. اشکالات واضح را بررسی کنید مانند آسیب مادربورد یا پردازنده. اگر هیچ یک از اینها را تشخیص ندادید باید به­دنبال راهی برای حذف احتمالات باشید.

انتقال یک پردازنده از انتقال مادربورد آسان­تر است. بنابراین اگر شما سیستم یدک با سوکت سازگار با آن را دارید، CPU خود را به آن انتقال دهید و ببینید که آیا کار می­کند یا خیر. اگر سیستم یدکی ندارید، می­توانید CPU جدید بخرید و امیدوار باشید که مادربورد خراب نشده باشد. البته این خرابی­ها بهانه­ای می­شود تا شما پردازنده و مادربورد خود را آپگرید کنید.

دقت کنید که شاید هنوز مشکل از منبع تغذیه باشد پس قبل از آنکه صدها پوند صرف خرید دستگاهی جدید کنید به این مساله توجه کنید. اگر منبع تغذیه به اندازه کافی برق را تامین نمی­کند، سیستم روشن می­شود به­علت اینکه برای مثال کارت گرافیک قدرتمند است حتی اگر ظرفیت الکتریکی کافی برای شروع فرایند مناسب راه­اندازی نداشته باشد، فن­ها و قطعات کوچکتر نیز روشن می­شوند اما CPU کار نمی­کند. برای بررسی CPU قطعات پر مصرف را جدا کنید و یا اگر منبع تغذیه دیگری دارید از آن استفاده کنید. این یک اتفاق نادر است، بنابراین خیلی قطعات یدکی را داخل سیستم قرار ندهید مگر آن که قطعات دیگر را از بین برده­اید.

بوق­های خطای مادربورد (Beep Codes)

اگر سیستم شما بعد از آن که فرایند راه­اندازی شروع شد، متوقف شود زمان بیشتری دارید تا بفهمید مشکل از کجاست به این علت که به بوق­های خطای مادربورد دسترسی دارید.

اگر مطمئن نیستید که چیزی شنیده­اید، احتمالا خوش­شانس هستید، در غیر این صورت باید حداقل با یک بوق خطای مادربورد آشنا باشد. صدای کوتاه بوق از اسپیکر کامپیوتر که در هر بار راه­اندازی سیستم اتفاق می­افتد به شما می­گوید سیستم در شرایط خوبی قرار دارد. اگر خوش­شانس باشید، بوق دیگری نمی­شنوید.

اگر بدشانس باشید، بوق­های متوالی و متفاوت خواهید شنید. احتمال دارد که شما چهار بوق بلند، دو بوق کوتاه، دو بوق کوتاه دیگر و سپس دو بلند یا هر مدل دیگر بشنوید. باید راهنمای مادربورد را چک کنید، نحوه بوق­ها نشان می­دهد که اشکال سیستم شما از کجاست. مدل­های خاص بوق به ایرادات RAM یا گرافیک و یا حتی تنظیمات Bios مربوط می­شوند. آنها می­توانند بسیار خاص باشند به این صورت که اگر شما می­دانید کدهای بوق به کجا مربوط می­شوند، حل مشکل آسان (نه لزوما کم­ارزش) می­شود.

مساله مهمی که باید از آن آگاه باشیم این است که کدهای بوق بین تولیدکنندگان مختلف یکسان نیستند، حتی در نسخه­های مشابه مدل سخت­افزار، این کدها می­توانند متفاوت باشند. زمانی­که در جستجوی کدها هستید حتما اطمینان حاصل کنید که کدهای مورد بررسی مربوط به سیستم درست می­باشند، در غیر این صورت شما برای حل مشکل غلط تلاش خواهید کرد.

زمانی که مشکل بررسی شد، سیستم شما آزادانه شروع به فرایند راه­اندازی می­کند و سپس به جای بعدی که امکان دارد مشکل از آنجا باشد می­رسیم.

مشکل در راه­ اندازی سیستم

برای فرایند راه­اندازی، سیستم در هارد دیسک اصلی به دنبال بخش (sector) راه­اندازی (گاهی اوقات رکورد راه­اندازی نیز نامیده می­شود) می­گردد. این بخش به سیستم، اطلاعاتی راجع به چگونگی ادامه فرایند می­دهد. به­طورکلی، خطای راه­اندازی دیسک زمانی رخ می­دهد که بخش راه­اندازی پیدا نشود. پس گام بعدی تعیین چرایی این اتفاق است. با فرض این که شما درایوی نصب شده دارید، عوامل متعددی می­توانند باعث خطای راه­اندازی دیسک شوند.

شایع­ترین عامل (و البته ویرانگرترین)، مشکل فیزیکی در دیسک می­باشد. در این شرایط کار کمی از دست شما بر­می­آید به جز عوض کردن دیسک و فرستادن آن برای بازیابی اطلاعات، البته اگر بک­آپ­های گرفته شده به­روز نباشد. تشخیص مشکلات فیزیکی روی هارددرایوها مثل احتمال شکستگی دیسک نسبتا آسان می­باشد. اما اگر در مورد شکستگی مطمئن نیستید (یا درایو SSD دارید) قبل از این که دیسک را به زباله بیاندازید، آن را در سیستمی دیگر امتحان کنید شاید خوش­شانس باشید و آن نشکسته باشد.

اگر هارددرایو نشانه مشخصی از آسیب دیدن را نشان ندهد پس امکان دارد که مشکل از سیستم شما باشد یعنی در واقع دستگاهی نامناسب است که راه­اندازی می­شود. بیشتر سیستم­ها، سخت­افزارهای درایو USB و سی­دی­های راه­اندازی یا هارددرایوهای راه­اندازی را برای بررسی انتخاب می­کنند. بنابراین در خطاهای جدی می­توانید از دیسک بازیابی استفاده کنید. شما می­بینید که سیستم ادعا می­کند که سخت­افزار راه­اندازی در دستگاه دچار اختلال شده و غیرقابل استفاده است، به این ترتیب باید قبل از ری­استارت سیستم، فلش درایو USB را از آن خارج کنید.

اگر کامپیوتر شما از هارددرایو صحیح سیستم را راه­اندازی می­کند، پس علت دیگر خطا می­تواند اختلال در بخش راه­اندازی باشد. در این موقعیت تنها بخش کوچکی از اطلاعات (شاید اطلاعاتی خاص) امکان آسیب دیدن دارد و در اکثریت مواقع بقیه اطلاعات درایو پاک نخواهد شد ولی اگر شما نتوانید سیستم عامل را راه­اندازی کنید، به آن اطلاعات نیز نمی­توانید دست پیدا کنید.

سریع­ترین راه برای اصلاح بخش راه­اندازی، برنامه Windows Recovery Console می­باشد. سیستم را با CD ویندوز یا دیسک نجات (rescue disk) راه­اندازی کنید. وارد Recovery Console شوید و سپس فرمان­های لازم برای ویندوز خود را وارد کنید، احتمالا این فرمان­ها شامل fixboot یا fixmbr خواهد بود، ببینید که کدام فرمان با فرایند نصب شما سازگار می­باشد و همان را انتخاب کنید. در صورت موفقیت، این فرمان­ها، یک بخش جدید راه­اندازی برای پارتیشن کنونی سیستم می­نویسند (که در ویندوز شما به درایو C شناخته شده است) سپس شما باید دیسک راه­اندازی ویندوز را از سیستم خارج کنید و از فرمان exit برای ری­استارت کردن سیستم استفاده کنید و سپس ویندوز به­صورت عادی ری­استارت می­شود.

مراقب باشید که اگر بیشتر از یک سیستم عامل نصب­شده دارید، فرمان­های fixboot و fixmbr احتمالا آن سیستم­عامل­ها را از دسترس خارج می­کند. اما اگر فردی هستید که دو سیستم عامل را با هم اجرا می­کنید احتمالا از این مساله اطلاع دارید. برای بیشتر کاربران این محدودیت نگرانی به­همراه نخواهد داشت.

گر این تلاش­ها با شکست مواجه شود، اطلاعات روی دیسک پاک می­شود و از بین می­رود اما حتی این اتفاق هم آخرین راه نیست. یک برنامه بازیابی می­تواند برخی از اطلاعات یا همه آنها که ذخیره شده­اند را بازیابی کند. البته از آنجا که فرایند بازیابی طولانی است و نیاز به استفاده از نرم­افزار دیگری دارد، بهتر است این فرایند در محیط ویندوز انجام شود. سعی کنید تا سیستم عامل خود را با CD یا فلش­درایو راه­اندازی کنید و سپس بدون نوشتن اطلاعات به دیسک دست خواهید یافت. وقتی که فایل­های خود را بازیابی کردید، احتمالا باید ویندوز را دوباره نصب کنید اما حداقل سیستم شما مجددا کار می­کند.

در نهایت باید بگوییم که تعمیر یک سیستم خراب، تجربه ارزشمندی است که به شما درباره اتفاقاتی که پشت صفحه نمایش در حال بارگیری و پیغام­های ظاهر شده می­افتد، مطالب مفیدی می­آموزد. به همه چیز آرام نگاه کنید و در نظر داشته باشید که هیچ خطایی به نام خطای غیرقابل جبران وجود ندارد. تنها یک هارددرایو شکسته می­تواند تمام اطلاعات شما را نابود کند که این اتفاقی نسبتا نادر می­باشد. هر اتفاق دیگر تنها یک مانع برای غلبه بر مشکل تلقی می­شود و هر قدر که شما به پیغام­های خطایی که می­بینید توجه کنید و به روش منطقی خود ادامه دهید، امکان بیشتری برای نجات کامپیوتر خود از موقعیت خطرناک دارید. زمانی که شما دستورالعمل­های گفته شده را انجام دهید، هر وقت که دکمه power را فشار دهید و سیستم به­صورت عادی راه­اندازی شود، حس خوشحالی بیشتری خواهید داشت.

Alan Stonebridge به شما نشان می‌دهد چگونه می‌توانید به بهترین ارزش از پیشنهادهای اختصاصی، میلیون‌ها تِرَک صوتی و سایر ویژگی‌ها و امکانات عالی موسیقی دست پیدا کنید
در حالی که سرویس‌های استریمینگ بسیار متنوع و گوناگونی وجود دارد، نکته‌ی مهمی درباره‌ی یکپارچه‌گی نزدیک تمامی دیوایس‌های Apple شما وجود دارد که باید به آن اشاره کرد. ممکن است از قبل هزاران آهنگ برروی iTunes ذخیره کرده باشید و به سادگی بخواهید به ساده‌ترین و بهترین گزینه دست پیدا کنید. البته این Apple Music است اما در مقابل پولی که پرداخت می‌کنید به چه چیزی دست می‌یابید؟ این مقاله مزایای آن را تشریح می‌کند و شما تکنیک‌های ساده‌‌ای را یاد می‌گیرید که به شما کمک می‌کنند اطمینان یابید به بترین ارزش از این سرویس دست پیدا خواهید کرد. به عنوان یک مشترک جدید شما می‌توانید به یک نسخه‌ی آزمایشی سه ماهه‌ی رایگان دسترسی یابید که حتی یک پنی هم برای شما هزینه ندارد. شاید شما از قبل و زمانی که Apple در سال 2015 Apple Music را راه‌اندازی کرد این کار را انجام داده باشید. اگر بتوانید خاطرات بد خود از یکپارچه‌گی ضعیف آن با iTunes و iOS را در آن زمان کنار بگذارید، به زودی متوجه می‌شوید اینترفیس بازنگری شده‌ی Apple Music در سال 2017 به یک تجربه‌ی بسیار الزامی بدل شده است. خوب سوال اصلی این است که Apple Music چیست؟ کتاب‌خانه‌ی جاری و میلیون‌ها تِرَک بیش‌تر به شکل on-demand در اختیار شما است. دورانی که مجبور بودید درباره‌ی این که پولی که به دشواری به دست آورده بودید را برروی کدام سرویس موسیقی سرمایه‌گذاری کنید سپری شده است. Apple Music به شکلی دسترسی شما به موسیقی را فراهم می‌کند که همواره چیزی تازه و هیجان‌انگیز در انتظارتان خواهد بود و دیگر مجبور نیستید هر ماه برای هر آلبوم موسیقی پول پرداخت کنید. این سیستم توصیه‌هایی مناسب حال شما و سلیقه‌ی موسیقی‌تان ارائه می‌کند و می‌توانید میلیون‌ها تِرَک را به شکل دستی نیزجست‌و‌جو کنید، آن‌ها را به لیست‌های پخش اضافه نمائید، و آن‌ها را برای پخش آف‌لاین دانلود نمائید. هر چیزی که از طریق iTunes یا سایر سرویس‌های رقیب در دسترس‌تان نیست برروی Apple Music قرار دارد-زیرا برخی از هنرمندان در مقابل سرویس‌های استریمینگ مقاومت کرده‌اند. معهذا، بسیاری از آلبوم‌ها و تک آهنگ‌های جدیدی که منتشر می‌شوند اغلب در همان روز یا خیلی زود در دسترس قرار می‌گیرند. حتی The Life of Pablo از کانیه وست که گفته شده بود هرگز برروی Apple قرار نخواهد گرفت این‌جا است. Apple Music به معنای کنار گذاشتن یا نادیده گرفتن کلکسیونی که سال‌ها صرف گردآوری آن کرده‌اید نیست؛ iCloud Music Library آن را به شکل آن‌لاین در می‌آورد و شما می‌توانید بدون سینک کردن با iTunes برروی Mac خود به آن دسترسی پیدا کنید. Apple Music بروی Mac, Windows PC, iOS, Apple TV و Apple Watch و حتی دیوایس‌های اندرویدی که نسخه‌ی 4.3 یا بالاتر را اجرا می‌نمایند کار می‌کند. برای این که متوجه شوید چگونه باید sign up کنید و اگر به تازگی با این سیستم آشنا شده‌اید بتوانید از سرویس رایگان آن لذت ببرید ادامه‌ی این مقاله را مطالعه کنید. اما به خاطر داشته باشید که حداقل مدت زمان استفاده یک ماه است، بنابراین شما می‌توانید بدون نگرانی از اجبار در استفاده‌ی دراز مدت، هر زمان که خواستید آن را قطع کنید. هرچند، ما فکر می‌کنیم به زودی خرید موسیقی را فراموش خواهید کرد و از حفظ آبونمان خود راضی و خشنود خواهید شد.

چگونگی شروع کار با Apple Music

Sign up کنید. در iTunes برروی Mac خود، یا Music برروی iOS، به صفحه‌ی For You بروید (در iTunes، ابتداد Music را در بالا و سمت چپ انتخاب کنید). سپس، اگر از قبل آبونه نشده‌اید، برروی Choose Your Plan کلیک کنید. شما هر زمان که خواستید می‌توانید آبونمان خود را بدون پرداخت حتی یک پنی لغو کنید.
طرح خود را انتخاب کنید. شما سپس سه طرح قابل دسترس را مشاهده خواهید کرد: در صفحه‌ی روبرو جزئیات مربوط به هر کدام را مطالعه کنید. یکی را انتخاب نمائید، برروی Start Free 3 Months کلیک کرده و با استفاده از Apple ID خود که برای ورود به iTunes Store از آن استفاده می‌کنید sign in نمائید، استفاده از آن شما را قادر می‌سازد خرید‌های قبلی‌تان در iCloud Music Library ظاهر شود.
ذائقه و سلیقه‌ی خود را منظور کنید. از شما خواسته می‌شود ژانرها و حداقل سه هنرمندی که به آن‌ها علاقه دارید مشخص نمائید؛ این‌ها برای راهنمایی ابتدایی شما در جهت توصیه‌های سفارشی Apple Music مورد استفاده قرار می‌گیرند. پس از این، شما ویژگی For You را مشاهده می‌کنید. اگر می‌خواهید نسخه‌ی آزمایشی یا آبونمان خود را ملغی کنید، به مطالبی که در بخش اصلی مقاله آمده است مراجعه کنید.

هزینه‌ی آن چقدر است؟ اطمینان حاصل کنید بیش‌تر از حد نیاز پول پرداخت نمی‌کنید

یک نفر: 9.99 پوند در ماه. اگر شریک یا فرزندی ندارید که بخواهید موسیقی را با آن‌ها به اشتراک بگذارید، و دانشجو هم نیستید، این آبونمان Apple Musicی است که به دردتان می‌خورد. این طرح، دسترسی به تمامی ویژگی‌هایی که قبلا اشاره کرده بودیم و جزئیات بیش‌تر آن را در ادامه‌ی همین مقاله مطالعه خواهید کرد فراهم می‌نماید. اگر هزینه‌ی نه چندان مناسب یک آبونمان منفرد در مقابل پیشنهادهای خانوادگی یا شش کاربری برای‌تان جالب نیست، اطمینان حاصل کنید توصیه‌ی صرفه‌جویی در پول که در بخش دیگر به آن اشاره خواهیم کرد و به شما کمک می‌کند با یک اشتراک یک ساله مبلغ زیادی صرفه‌جویی کنید مطالعه خواهید کرد.
خانوادگی: 14.99 پوند در ماه. تا شش نفر از اعضای یک خانواده می‌توانند به نرخ قابل قبول‌تری در مقایسه با آبونمان شخصی خود دسترسی پیدا کنند. هر عضو خانواده می‌تواند موسیقی‌های متفاوت را به طور همزمان با دیگران برای خود پخش کند (آبونمان‌های فردی در هر زمان فقط برروی یک دیوایس موسیقی پخش می‌کنند). هر یک از اعضا به طور کامل به Apple Music دسترسی پیدا می‌کنند که شامل کتاب‌خانه‌ی iCloud Music Library خودشان می‌شود. شما برای استفاده از این روش آبونمان نیاز به ست‌آپ Family Sharing دارید که جزئیات کامل این کار برروی apple.co/2iAP6zS قرار دارد. در بین جذاب‌ترین این ویژگی‌ها، توانایی تائید اعتبار یا عدم تائید خریدها توسط بچه‌ها و دسترسی به موسیقی و سایر رسانه‌های اعضای دیگر قرار دارد.
دانشجویی: 4.99 پوند در ماه. به عنوان یک دانشجو در یک دانشگاه یا کالج که دروس سطح میانه را می‌گذارنید شما می‌توانید به 50 درصد تخفیف ماهانه‌ی آبونمان انفرادی دست پیدا کنید. عضویت دانشجویی می‌تواند تا چهار سال ادامه داشته باشد؛ Apple از سرویس UNiDAYS برای تشخیص این که وضعیت تحصیلی شما هنوز هم با محدودیت چهار ساله‌ای که برای sign-upهای دانشجویی در نظر گرفته می‌شود استفاده می‌کند؛ اگر از این حد بگذرید این سیستم به نرخ 9.99 پوند سوئیچ می‌کند. هرچند، نیازی نیست آن چهل و هشت ماه به طور مداوم باشد که اگر به عنوان مثال یک سال در تحصیل شما فاصله بیفتد ممکن است به شما کمک کند.
چگونه می‌توانید در هزینه‌های خود صرفه‌جویی کنید

اگر هزینه‌ی ویژه برای خانواده‌ها و دانشجویان باعث می‌شود تا حدودی احساس ناخشنودی داشته باشید می‌توانید با پرداخت از قبل برای یک سرویس یک ساله در پول خود صرفه‌جویی نمائید. این گزینه یک آبونمان 12 ماهه با همان قیمت مشابه که به طور معمول فقط 10 ماه از این سرویس را برای شما فراهم می‌کند در اختیار شما قرار می‌دهد. این گزینه هزینه‌ای معادی 8.25 پوند در ماه برای شما دارد و تقریبا معادل 20 پوند در کل سال صرفه‌جویی برای‌تان فراهم می‌کند و بسیار به نفع شما تمام می‌شود. البته، استفاده از این مزیت نیاز به این دارد که شما بتوانید هزینه‌ی ابتدایی را همین حالا پرداخت کنید. شما می‌توانید این تخفیف را از طریق apple.co/2hRox5K، به عنوان یک کارت هدیه که به شکل یک آیتم فیزیکی یا از طرق ای‌میل به شما ارائه می‌شود دریافت نمائید. مراقب باشید فرمی که برروی این صفحه قرار دارد با آبونمان سه ماهه پُر نکنید زیرا هیچ تخفیفی در مقایسه با پرداخت ماهانه برای‌تان فراهم نمی‌کند. به عنوان یک روش جایگزین، شما می‌توانید یک کارت هدیه‌ی فیزیکی Apple Music را در یک Apple Store یا از طریق یک فروشگاه که کارت‌های هدیه دارد، نظیر یک سوپر مارکت بزرگ خریداری کنید.

پیشنهادهای شخصی: با استفاده از دانش تخصصی، هنرمندان و تِرَک‌هایی که به طور خاص برای شما گرد‌آوری شده‌اند کشف کنید

یکی از ویژگی‌های For You، امکانات سفارشی شده‌ی موسیقی‌هایی است که براساس یادگیری رفتارها و فیدبک‌های شما فراهم می‌نماید. در نزدیکی قسمت بالای iTunes کلیک کنید و یا در پائین اپلیکیشن iOS Music برروی آن ضربه بزنید. شما دو ترکیب ویژه مشاهده خواهید کرد: یکی موسیقی‌های جدیدی که فکر می‌کند شما دوست خواهید داشت؛ که جمعه‌های آپ‌دیت می‌شود و دیگری تِرَک‌هایی که نشان داده‌اید دوست‌شان دارید، که چهارشنبه‌ها روزآمد می‌‌شود. این‌ها روشی سریع برای پخش آهنگ‌هایی هستند که با ذائقه‌ی کلی شما مطابقت دارند. اگر زمان لازم را برای اندکی تلاش بیش‌تر در اختیار دارید در آن صفحه پائین‌تر بروید تا بتوانید پیشنهادهای طبقه‌بندی شده را کشف نمائید. توجه داشته باشید که مجموعه آلبوم‌های انتخابی که به طو روزانه آپ‌دیت شده‌اند، اساس پیشنهادها را تشکیل می‌دهند و به شما کمک می‌کنند آن‌هایی که با وضعیت فعلی‌تان هماهنگ نیستند حذف کرده و نادیده بگیرید. برخی از ستون‌ها در انتهای سمت راست، بخشی با عنوان See All دارند؛ در ستون New Releases برروی آن‌ها کلیک کنید تا قادر شوید براساس تاریخ انتشار تعداد بیش‌تری از آن‌ها را مرور کنید. برروی Mac خود، به بخش‌های فرعی کنار هدینگ For You در بالای صفحه توجه کنید. برروی Connect کلیک کنید تا بتوانید پُست‌های هنرمندانی که در ابتدای ورود آن‌ها را مشخص کرده بودید و هنرمندانی که موسیقی‌شان را از iTunes Store خریده بودید مطالعه کنید. برروی iOS، این پُست‌ها را در زیر سایر محتوای For You پیدا می‌کنید. برای مدیریت کسانی که دنبال می‌کنید، Account>Following را انتخاب کنید یا برروی Following در کنار سرفصل Connect Posts ضربه بزنید (iOS). برای دنبال کردن یک فرد خاص، اسم آن‌ها را در نوار / صفحه جست‌و‌جو وارد کنید، در نتایج برروی آن‌ها کلیک کرده یا ضربه بزنید و سپس روی بیضی‌هایی که در نزدیک اسم آنان ظاهر می‌شود کلیک کرده یا ضربه بزنید و Follow را انتخاب کنید.

چگونگی هدایت پیشنهادها

برای فراهم نمودن فیدبک برای یک آهنگ در کتاب‌خانه‌ی خود برای Apple Music، برروی بیضی‌هایی که در کنار آن‌ها نشان داده می‌‌شوند کلیک کرده یا ضربه بزنید و یا اگر دیوایس شما یک نمایش‌گر 3D Touch دارد آن آیتم را فشار دهید و Love یا Dislike را فشار دهید. این کار به تِرَک‌های For You شما اجازه می‌دهد پیشنهادهایی که بیش‌تر مناسب شما هستند ارائه نماید.

آزادانه پیمایش کنید: انتشارهای جدید را کشف کرده و از چیزهایی که در حال حاضر داغ هستند آگاهی پیدا کنید

پیشنهادهای مناسب شما خوب و عالی هستند اما اگر فقط بخواهید به جدیدترین موسیقی گوش کنید تا بتوانید افق دیدتان را گسترش دهید باید چه کار کنید؟ در این مورد، به صفحه‌ی Browse بروید. دُرُست مثل For You، چندین بخش فرعی در کنار هدینگی که در بالای صفحه‌ی Browse قرار گرفته وجود دارد. ( در iOS، این‌ها در زیر صفحه لیست شده‌اند). این‌ها شما را قادر می‌سازند چیزهای جدید، چارت‌های پرطرف‌دار، ویدئوها، لیست‌های پخشی که توسط ویرایش‌گران Apple Music و کمپانی‌های ثالث تهیه شده‌اند (نظیر BBC Music, Abbey Road Studios, Motown و سایر برندهایی بزرگ وکوچک) مرور کنید، یا می‌توانید آن‌ها را براساس ژانر مرور کنید تا بتوانید آهنگ‌های ویژه‌‌تری را بیابید. محتوایی که در بخش Browse وجود دارد برای شما مناسب‌سازی نشده است. به جای آن، براساس جدید یا پر‌طرف‌دار بودن مرتب‌سازی شده‌اند که خیلی شبیه آیتم‌هایی که در صفحه‌ی اصلی iTunes Store ظاهر می‌شود است. هرچند، مفهوم این انتخاب‌ها، خصوصا لیست‌های پخش بدین معنا است که شما می‌توانید سطحی از کیفیت را انتظار داشته باشید.

عمیق‌تر شوید

شما باید مدت زمانی را صرف چک کردن مشخصات بخش‌های فرعی Browse نمائید. به عنوان مثال لیست‌های پخش، دربردارنده‌ی گروه کاملی از چیزهایی است که با در نظر گرفتن فعالیت‌های خاص یا حالات مشخصی گردآوری شده‌اند. Videos شامل چیزهای بیش‌تری از تبلیغات هستند. شما در عین حال فیلم‌های مستند و شوهای زنده را در این بخش پیدا می‌کنید. در macOS Sierra، شما خیلی راحت‌تر می‌توانید از ویدئوهای لایو، در حالی که مشغول انجام کارهای دیگری هستید لذت ببرید: برروی آیکون Picture in Picture در ویدئویی که در حال پخش است کلیک کنید تا آن ویدئو در پنجره‌ای قرار گیرد که در یکی از گوشه‌های اسکرین باقی می‌ماند.

چیزهای مورد نظرتان را به شکل دستی پیدا کنید

البته شما برای پیدا کردن چیزهای مورد علاقه‌ی خود در کتاب‌خانه‌ی عظیم Apple Music Library محدود به استفاده از For You و Browse نیستید. برروی نوار جست‌و‌جوی iTunes کلیک کرده یا برروی Search در انتهای Music on iOS ضربه بزنید و سپس مطمئن شوید به جای انتخاب کتاب‌خانه‌ی خود گزینه‌ی Apple Music را جست‌و‌جو کنید. قبل از این که هر چیزی را در این نوار تایپ کنید، لیست‌های جست‌و‌جوهای جاری خود و آن‌هایی که در بین مشترکان Apple Music در زیر آن محبوب هستند چک کنید؛ ممکن است نیازی به تایپ هیچ چیزی نداشته باشید. شما در عین حال گزینه‌‌ای برای پاک کردن لیست جست‌و‌جوهای جاری خود مشاهده می‌کنید. در غیر این صورت، در نوار جست‌و‌جو کلیک کرده یا ضربه بزنید سپس تایپ کنید؛ پیشنهادهایی که ممکن است به دنبال‌شان بگردید در این لیست نمایش داده می‌شوند؛ از کلیدهای پیکان‌دار و برای انتخاب یکی استفاده کنید یا تایپ را ادامه دهید، سپس را فشار دهید تا نتایجی که با ورودی شما مطابقت دارند نشان داده شوند که اغلب پنجره‌های iTunes یا نمایش‌گر دیوایس iOS شما را پُر می‌کند.

شعرهای یک آهنگ را پیدا کنید

ممکن است مجبور باشید وب را برای اشعار آهنگ‌ها در کتاب‌خانه‌ی Apple Music جست‌و‌جو کنید؛ زیرا شامل تعداد زیادی از این اشعار می‌شود. برای دیدن شعر آهنگ در حال پخش، برروی دکمه‌ای که در سمت راست ناحیه‌ی وضعیت iTunes قرار دارد کلیک کنید، سپس برروی برگه‌ی Lyrics کلیک نمائید. در iOS، برروی نوار Now Playing ضربه زده و سپس برروی نمای توسعه‌یافته‌ی آن به سمت بالا بکشید؛ اگر یک آهنگ شعر داشته باشد، آن‌ها دُرُست در زیر دکمه‌های Shuffle و Repeat نمایش داده می‌‌شوند.

iCloud Music Library: کلکسیون موسیقی فعلی خود را برروی تمام دیوایس‌ها در دسترس قرار دهید

دسترسی on demand به میلیون‌ها آهنگ، فقط بخشی از چیزی است که آبونمان Apple Music ارائه می‌دهد، و ممکن است متعجب شوید که چه اتفاقی برای تمام موسیقی‌هایی که در کتاب‌خانه‌یiTunes خود داشته‌اید رخ می‌دهد. ممکن است تِرَک‌هایی را از iTunes Store و رُقبای آن خریده باشید و آن‌ها را از سی‌دی‌ها یا سایر فرمت‌های فیزیکی ایمپورت کرده باشید. امکان دارد موسیقی‌هایی داشته باشید که از طریق Apple Music یا هر نوع دانلود و سرویس استریمینگ دیگری قابل استفاده نباشند. خوشبختانه، موسیقی موجود در کتاب‌خانه‌ی iTunes شما در Macتان زندانی نیست. Apple Music یک ویژگی به نام iCloud Music Library فراهم می‌کند که کلکسیون موسیقی شخصی شما که برروی iTunes ذخیره شده است در دسترس تمامی دیوایس‌های‌تان، شامل PCهای ویندوزی که iTunes را اجرا می‌کنند و دیوایس‌های اندرویدی که از اپلیکشین Apple Music بهره می‌گیرند قرار می‌دهد. این کار بدون اجبار در استفاده از روش قدیمی و از مد افتاده‌ی سینک با Mac شما امکان‌پذیر می‌شود. درعوض، کتاب‌خانه‌ی شما تشخیص داده می‌شود و هر موسیقی که در کلکسیون عظیم Apple Music وجود دارد سریعا برروی تمام دیوایس‌ها در اختیارتان قرار می‌گیرد. این شامل هر نوع موسیقی که از سایر فروشگاه‌های دانلود خریداری کرده‌اید و یا در فرمت‌های فیزیکی خریداری شده وجود دارد می‌شود. آهنگ‌هایی که از iTunes Store خریده‌اید تا زمانی که از یک Apple ID واحد برای اشتراک Apple Music استفاده کرده باشید به شکل اتوماتیک بخشی از iCloud Music Library خواهند شد.

تِرَک‌هایی که Apple فاقد آن‌ها است

هر یک از تِرَک‌هایی که در Apple Music نیستند به iCloud آپ‌لود می‌شوند. مدت زمان لازم برای آپ‌لود چنین تِرَک‌هایی برروی iCloud Music Library و در دسترس قرار گرفتن آن‌ها برروی تمام دیوایس‌ها به تلفیقی از تعداد آن تِرَک‌هایی که در اختیار دارید و سرعت آپ‌لود کانکشن اینترنتی شما بستگی دارد که برای کانکشن‌های کُند بیش‌تر خواهد بود. با در نظر گرفتن این موضوع، ممکن است چندین روز طول بکشد تا کل کتاب‌خانه‌ی موسیقی شما برروی همه‌ی دیوایس‌ها قابل پخش شود. به رغم داشتن iCloud در اسم خود، تِرَک‌هایی که به iCloud Music Library آپ‌لود شده‌اند فضای ذخیره‌‌‌سازی حساب iCloud شما را اِشغال نمی‌کنند. تنها هزینه‌ی اضافی در این‌جا آبونمان Apple Music است. اگر چیز دیگری به جز Apple Music نمی‌خواهید، بخش iTunes Match همین مقاله را بخوانید زیرا مبلغ زیادی در هزینه‌های شما صرفه‌جویی می‌کند. تِرَک‌هایی که باید آپ‌لود شوند فقط در صورتی که از چند قاعده پیروی کنند پردازش خواهند شد. آن‌ها باید زیر 200 مگابایت حجم یا از نظر زمانی زیر دو ساعت باشند. تا 100000 آهنگ می‌تواند به iCloud Music Library شما آپ‌لود شود (آهنگ‌های iTunes Store از این محدودیت پیروی نمی‌کنند) بنابراین اگر تعداد بیش‌تری در کتاب‌خانه‌ی iTunes دارید، باید بخشی از آن‌ها را پاک کنید. آیتم‌هایی که از فرمت سطح بالا برخوردار هستند، نظیر Apple Lossless, WAV یا AIFF، با فرمت AAC در 256kbps آپ‌لود می‌شوند(کیفیت iTunes Store) و فایل‌های اصلی برروی Mac شما باقی می‌مانند. در عین حال الزامات حداقلی هم برای کیفیت وجود دارد. اگر یک تِرَک از قبل فرمت MP3 یا AAC داشته باشد، نرخ بیت آن نمی‌تواند 96Kbps یا کم‌تر باشد؛ چنین تِرَک کیفیت پائینی برای افزوده شدن به iCloud Music Library مجاز نیست. به خاطر داشته باشید که می‌توانید از یک Smart List‪(File>New>Smart Playlist)‬ مثل چیزی که در شکل (5) نمایش داده شده است برای چک کردن این که آیا موسیقی شما می‌تواند به iCloud Music Library‌ آپ‌لود شود استفاده نمائید. بدبختانه، یک نقطه ضعف در تکنولوژی تطبیق تِرَک Apple وجود دارد: تِرَکی که برروی سایر دیوایس‌های شما پخش می‌شود ممکن است نسخه‌ای که انتظارش را دارید نباشد. به عنوان مثال ممکن است یک نسخه‌ی سانسور شده باشد، حتی اگر اشعارآن فقط کمی خشن باشد. نکته‌ای که Apple اشاره می‌کند اما اساسا برای ما دوست داشتنی نیست این است که شما نباید با iCloud Music Library به عنوان یک بک‌آپ رفتار کنید. اشکالات نرم‌افزاری یا حذف اتفاقی یک تِرَک از کتاب‌خانه‌ی شما الزاما قابل بازیابی نیستند. از کل کتاب‌خانه‌ی iTunes خود برروی یک هارد دیسک اکسترنال بک‌آپ بگیرید، آن را به طور منظم و دوره‌ای روزآمد نمائید و در حالت ایده‌آل، آن را در جایی به غیر از Mac خود ذخیره کنید. SuperDuper ابزاری خوب برای انجام این کار است (در حدود 23 پوند در shirt-pocket.com).

iTunes Match

اگر iCloud Music Library تنها بخش Apple Music است که مورد توجه و علاقه‌ی شما قرار دارد، Apple یک سرویس ثانویه و کم‌هزیه‌تر به نام iTunes Match به قیمت 21.99 پوند در سال برای این کار دارد. برای sign up به این سرویس، Music را در سمت چپ بالای iTunes انتخاب کنید، برروی Store در سمت راست کلیک کنید، سپس در زیر Quick Links در ستون سمت راست فروشگاه برروی iTunes Match کلیک کنید. هیچ نیازی به داشتن اشتراک iTunes Match و Apple Music با هم نیست. برای توقف هر یک از این سرویس‌ها، Accounts> View My Account را انتخاب کنید، با Apple ID خود وارد شوید، به Settings بروید و سپس برروی Manage در کنار Subscriptions کلیک کنید. در نزدیک دکمه‌ای که سرویس را لغو می‌کند تاریخی که تا آن از مزایای سرویس بهره‌مند خواهید ماند قرار گرفته است.

برروی رادیوی اینترنتی

راه‌اندازی اولیه‌ی Apple Music در سال 2015 همزمان با آغاز راه‌اندازی ایستگاه رادیویی خود Apple به نام Beats 1 بود. شما برای گوش کردن به این رادیو نیازی به اشتراک ندارید، اگرچه انجام این کار شما را قادر می‌سازد بلافاصله پس از پخش شوها، به صورت پخش کامل یا به عنوان لیست‌های پخش و بدون حضور مجری گوش دهید. یک آبونمان در عین حال دسترسی شما به ایستگاه‌هایی با تم مشخص نظیر Charting Now, Discover New Artists و Chill را فراهم می‌کند.

ایستگاه Beats 1 را بگیرید. برروی Radio ضربه بزنید. چیزی که در حال حاضر برروی Beats 1 در حال پخش است همیشه اولین چیزی است که در این‌جا مشاهده می‌کنید. برای گوش کردن، روی آن ضربه بزنید یا کلیک کنید. برای کمک به برگشت به شوهایی که قبلا پخش کرده‌اید، آن‌ها در بخش پائینی صفحه لیست شده‌اند.
به شوهای قدیمی دست پیدا کنید. برروی Beats 1 در بالای صفحه‌ی Radio در iTunes کلیک کنید (یا برروی Beats 1 Shows در Music on iOS ضربه بزنید) و شوهای قدیمی‌تر را براساس اسم یا مجری مرور کرده و آن‌ها را پخش کنید.
فید‌بک از یک Mac. اگر تِرَکی که در حال پخش است دوست دارید، نشان‌گر را بر فراز ناحیه‌ی Status در بالای iTunes قرار دهید و برروی بیضی‌هایی که برای مشخص کردن دوست داشتن یا دوست نداشتن شما نمایش داده می‌شوند کلیک کنید، یا آن را به کتاب‌خانه خود یا یک لیست پخش اضافه کنید.
فیدبک از یک iOS. در iOS، برروی نوار Now Playing در Music و سپس (+) برای اضافه کردن تِرَک فعلی به کتاب‌خانه‌ی خود یا بیضی‌هایی که نشان‌گر دوست داشتن یا دوست نداشتن شما هستند ضربه بزنید. (برروی دیوایسی که 3D Touch دارد، کافی است نوار را با قدرت فشار دهید).
به کتاب‌خانه‌ی خود اضافه کنید: یاد بگیرید چگونه پتانسیل رشد کلکسیون خود را مدیریت نمائید

Apple Music را به کتاب‌خانه‌ی خود اضافه کنید. شما می‌توانید آیتم‌ها را از Apple Music به کتاب‌خانه‌ی خودتان اضافه و تا زمانی که اشتراک‌تان فعال است آن‌ها را پخش کنید. برای انجام این کار، کافی است برروی Add در بالای یک آلبوم یا لیست پخش ضربه بزنید یا کلیک کنید تا کل آن به یک باره به کتاب‌خانه‌تان اضافه شود، یا برروی علامت (+) کنار یک تِرَک واحد ضربه بزنید. به طور پیش‌فرض، وقتی تِرَک‌ها را به یک لیست پخش اضافه می‌کنید آن‌ها به طور اتوماتیک به کتاب‌خانه‌ی شما اضافه می‌شوند که ممکن است نخواهید این کار را انجام دهید. نگران نباشید، زیرا می‌توانید از این کار جلوگیری نمائید.
آیتم‌های Apple Music را جداگانه نگه دارید. خوشبختانه iTunes و اپلیکیشن Music برروی iOS هر یک شامل یک تنظیم ساده هستند که می‌توانند برای جلوگیری از اضافه شدن لیست‌های پخش به Apple Music روشن و خاموش شوند. برروی Mac، به iTunes>Preferences,General بروید و علامت کنار Add songs to library when adding to playlists را بردارید. در iOS، به Settings>Music بروید و Add Playlist Songs را خاموش کنید. توجه داشته باشید که شما باید این کار را برروی هر یک از دیوایس‌های خود تکرار کنید.
فقط موسیقی دانلود شده را نمایش دهید. آیتم‌هایی که در مجاورت آیکون iCloud قرار دارند برروی iCloud Music Library در دسترس هستند اما به دیوایسی که استفاده می‌کنید دانلود نشده‌اند، بنابراین نمی‌توانید آن‌ها را بدون یک کانکشن اینترنتی پخش کنید. در حالی که کتاب‌خانه‌تان را برروی یک Mac مرور می‌کنید، گزینه‌ی View>Only Downloaded items را انتخاب کنید و یا در Music on iOS، گزینه‌ی Downloaded Music را از category selector انتخاب کنید (اگر این گزینه لیست نشده است، برروی Edit ضربه بزنید و یک چک مارک کنار آن بگذارید) تا به طور موقت این آیتم‌ها را پنهان سازد.
Badges دانلود شده را در iTunes پنهان سازید. نمای Album در iTunes یک آیکون ابری را در پائین سمت چپ کاور هر آلبومی که برروی Mac شما ذخیره نشده است نشان می‌دهد. ممکن است این‌ها را آزاردهنده بیابید، خصوصا با توجه به روشن‌گری ما درباره‌ی این که چگونه بین مشاهده‌ی کل کتاب‌خانه و فقط آن‌هایی که برروی دیوایس شما هستند سوئیچ کنید. برای پنهان کردن آیکون‌های ابری، iTunes>Preferences>General را انتخاب و چک‌باکس Grid view download badges را بردارید.
به امکانات و ویژگی‌های بیش‌تری از iTunes دست پیدا کنید: از قدرت‌های پنهان نرم‌افزار jukebox خود Apple پرده‌برداری کنید

ویژگی‌های پنهان Apple Music در iTunes بدین معنا است که حالا پیچیدگی بیش‌تری در این اپلیکیشن نسبت به قبل وجود دارد. Apple تلاش‌هایی برای منظم‌‌سازی اینترفیس iTunes به عمل آورده است ولی ممکن است متوجه شلوغی‌های اضافی که قبلا در آن وجود نداشت یا فقدان ویژگی‌های سودمندی نظیر رتبه‌بندی با استفاده از ستاره‌ها شده باشید. برای به دست گرفتن کنترل و کارکرد بهتر iTunes توصیه‌هایی که در این بخش از مقاله ارائه می‌‌شوند در نظر بگیرید.

یک تِرَک Apple Music خریداری کنید. دسترسی به تِرَک‌های Apple Music تنها تا زمانی که پول پرداخت کنید میسر است و آن‌ها فقط در نرم‌افزار Apple کار می‌کنند. برای خرید یک تِرَک برای دسترسی آتی یا پخش آن برروی دیوایسی که می‌تواند از تِرَک‌های کد‌گذاری شده‌ی AAC استفاده کند، نشان‌گر را بر فراز ناحیه‌ی Status قرار دهید، برروی بیضی‌های کنار اسم تِرَک کلیک و سپس Go To>Song in iTunes Store را انتخاب کنید. در iOS، برروی نوار Now Playing کلیک کنید (یا اگر iPhone شما 3D Touch دارد آن را با قدرت فشار دهید)، برروی بیضی‌ها، Share Song و سپس Copy ضربه بزنید. به Safari سوئیچ کنید، انگشت خود را برروی فیلد جست‌و‌جوی آن نگه دارید و Paste and Go را انتخاب کنید. از شما خواسته می‌شود آیا می‌خواهید لینک را در اپلیکیشن iTunes Store باز کنید یا نه.
تِرَک‌های Apple را شناسایی کنید. اگر از قبل تِرَک‌های Apple Music را به کتاب‌خانه‌ی خود اضافه کرده‌اید و می‌خواهید آن‌ها را حذف کنید، File>New>Smart Playlist را انتخاب و قاعده‌ی لیست پخش را برروی iCloud Status is Apple Music ست کنید. مراقب انتخاب و حذف هر چیزی در این لیست پخش بدون این که ابتدا آن را شناسایی کنید باشید، خصوصا اگر در همان ابتدای راه‌اندازی Apple Music به آن ملحق شده‌اید؛ زیرا اشکالات آن که به روزهای اولیه‌ی آن برمی‌گردد باعث می‌شود برخی از تِرَک‌ها به شکلی نادرست به Apple Music اختصاص پیدا کنند.
از رتبه‌بندی ستاره‌ای استفاده کنید. نشان دادن علاقه یا عدم علاقه‌ی شما به یک تِرَک، پیشنهادهای For You را راهنمایی می‌کند اما سیستم قدیمی پنج ستاره‌ای iTunes انعطاف‌پذیری بیش‌تری در Smart Playlists فراهم می‌کند. برای بازگرداندن آن، به General preferences در iTunes بروید و یک علامت در کنار Star Ratings بگذارید. نشان‌گر را بر فراز یک تِرَک برروی کتاب‌خانه‌ی شخصی خود قرار دهید تا یک کنترل برای رتبه‌بندی آن آشکار شود یا برروی بیضی‌های ناحیه‌ی Status کلیک کرده و از منوی فرعی Rating برای امتیاز دادن به آهنگ در حال پخش استفاده کنید. برروی iOS به Settings>Music بروید و Show Star Ratings را روشن کنید. برروی بیضی‌های روی اسکرین Now Playing ضربه بزنید یا 3D Touch را به یکی از آهنگ‌های کتاب‌خانه‌ی خود اِعمال و سپس Rate Song را انتخاب کنید.
نماهای کتاب‌خانه را انتخاب کنید. روش‌های گوناگونی برای نمایش کتاب‌خانه‌ی شما در بالای نوار کناری نشان داده شده‌اند. نشان‌گر را بر فراز هدینگ Library قرار دهید تا واژه‌ی Edit در سمت راست ظاهر شود، برای انتخاب نمایی که می‌بینید برروی آن کلیک کنید و علامت چک کنار هر نمایی که نیاز ندارید بردارید و سپس برروی Done ضربه بزنید.
لیست‌های پخش Apple Music. لیست‌های پخش از Apple Music که به کتاب‌خانه‌ی خود اضافه کرده‌اید تحت یک هدینگ اختصاصی در نوار کناری iTunes لیست می‌شوند. مثل بسیاری از سایر اپلیکیشن‌های Mac، قرار دادن نشان‌گر بر فراز این هدینگ، گزینه‌ای برای پنهان کردن محتوای آن تا زمانی که نیازش داشته باشید آشکار می‌کند که اگر لیست‌های پخش بسیار زیادی داشته باشید برای‌تان سودمند خواهد بود.
ایستگاه خودتان را آغاز کنید. شما می‌توانید از هر تِرَکی از کتاب‌خانه‌ی شخصی خود برای مشخص نمودن موسیقی مورد علاقه‌تان استفاده کنید؛ به جای این که با شانس و اقبال ایستگاه‌های موجود برروی برگه‌ی Radio را جست‌و‌جو نمائید. برروی بیضی کنار اسم یک تِرَک ضربه بزنید یا کلیک کنید و برای پخش موسیقی مشابهی که با حس و حالتان مطابقت دارد Start Station (برروی iOS، Create Station) را انتخاب نمائید؛ این شامل موسیقی Apple Music ، و نه فقط کتاب‌خانه‌ی شخصی‌تان می‌شود. برای فیدبک برروی چیزهایی که می‌خواهید بیش‌تر بشنوید و یا به منظور مشخص نمودن عدم علاقه‌ی خود به آهنگ در حال پخش برروی ستاره‌‌ی کنترل‌های پخش ضربه بزنید.
Touch Bar: میان‌بُرهایی که جدیدترین MacBook Pro کمپانی Apple در iTunes ارائه می‌کند چک نمائید.

شما احتمالا از قبل به شدت از کلیدهای خاص برروی ستون بالای صفحه کلید Mac خود برای کنترل پخش فایل‌های رسانه‌ای استفاده کرده‌اید. Touch Bar قابل تطبیق برروی MacBook Pro جدید، وقتی Control Strip را در انتهای سمت راست توسعه می‌دهید که دربردارنده‌ی کنترل‌های سیستمی گسترده‌ای مثل آن‌هایی که برروی یک صفحه کلید عادی وجود دارد هستند نسخه‌ی خاص خودش از این کلیدها را نمایش می‌دهد. در زمان معرفی این قابلیت Touch Bar، این نوار، میان‌بُرهای تک ضربه‌ای که شما را از شر به خاطر سپردن تلفیق پیچیده‌ای از کلیدها رها می‌کرد فراهم شده بود. متاسفانه، جدیدترین روزآمدسازی این اپلیکیشن (12.5.4 در حال حاضر) به خاطر ارائه مجموعه‌ی جدیدی از میان‌بُرها آن‌ها را حذف کرده است. وقتی iTunes در حال پخش چیزی است و شما از یک اپلیکیشن دیگر استفاده می‌کنید، کلید سمت چپ Control Strip یک آیکون نواری شبیه چارت را نشان می‌دهد. برروی آن ضربه بزنید تا کنترل‌های اپلیکیشن فعلی به طور موقت با کلیدهای سمت چپ جایی که ضربه زده‌اید و تِرَک‌ها را رد یا متوقف می‌کند و سپس دوباره پخش را راه‌اندازی می‌نماید جایگزین شوند. دورترین کلید سمت چپ نواری است که از طریق آن می‌توانید playhead را به جایی مشخص بکشید. در دورترین قسمت سمت چپ، آیکون iTunes قرار دارد که وقتی برروی آن کلیک کنید اپلیکیشن را به پیش‌زمینه می‌آورد. همه‌ی کلیدها به جز آخری، زمانی که iTunes در پیش‌زمینه است در دسترس هستند. علاوه بر این، وقتی یک آلبوم یا آهنگ از کتاب‌خانه‌ی شما انتخاب می‌شود، دکمه‌ها آن را در لیست پخش قرار می‌دهند و یا تِرَک بعدی را پخش می‌کنند.

لغو و پنهان کردن اشتراک

اگر Apple Music به واسطه‌ی هزینه‌اش به درد شما نمی‌خورد یا رقبای دیگر را ترجیح می‌دهید، می‌توانید به اشتراک خود یا نسخه‌ی آزمایشی‌تان در هر زمان که دوست دارید پایان دهید. در iTunes، گزینه‌ی Account> View My Account را انتخاب کنید، sign in نمائید و به Settings بروید، سپس برروی Manage در کنار Subscriptions کلیک کنید. در اپلیکیشن iTunes Store برای iOS، برروی Apple ID خود در پائین صفحه ضربه بزنید، sign in کنید و برروی Subscriptions ضربه بزنید. در هر یک از این‌ها شما می‌توانید اشتراک خود را لغو کنید، اگرچه تا پایان مدت زمانی که برای آن پول پرداخت کرده‌اید فعال باقی می‌ماند. شما برای گوش کردن به ایستگاه رادیویی Beats 1 نیازی به اشتراک ندارید. سایر ویژگی‌ها پس از اتمام اشتراک شما غیر قابل دسترسی می‌شوند اما در iTunes و Music قابل مشاهده باقی می‌مانند. برای پنهان کردن آن‌ها در iTunes، ارجحیت‌های آن را باز کنید، برروی General ضربه بزنید و در آن‌جا Apple Music را خاموش کنید؛ این کار iCloud Music Library را نیز غیرفعال می‌کند، بنابراین چنان‌چه قصد دارید آن را نگه دارید (شاید به علت این که می‌خواهید به iTunes Match کوچ کنید) Apple Music و Connect را در برگه‌ی Restrictions غیرفعال نمائید. در iOS، به Settings> Music بروید، Apple Music را خاموش کنید، سپس Restrictions را برای پنهان کردن Connect ست‌آپ کنید. (شما نمی‌توانید برگه‌ی Radio را در iOS غیرفعال کنید).

Apple Music در مقابل رُقبا: Apple را با جایگزین‌های دیگر مقایسه کنید.

به طور طبیعی، Apple Music از سوی سرویس‌های رقیب با رقابت شدیدی روبرو است که برخی از آن‌ها جلوتر از Apple وجود داشته‌اند در حالی که بقیه هنوز هم تلاش می‌کنند پیشنهادها و امکانات خودشان را ارائه نمایند. رقبا برروی دامنه‌ی وسیعی از دیوایس‌ها، از کنسول‌های بازی تا سیستم‌های اسپیکر چند اتاقی حضور دارند اما در این‌جا ما رقبای مستقیم را مقایسه می‌کنیم-آن‌هایی که اغلب می‌توانید برروی دیوایس‌های Mac و iOS خود و برروی سایر انواع دیوایس‌ها نیز بهشان دسترسی پیدا کنید.

طرز تفکر خود را عوض کنید

یک دلیل عمده برای ادامه‌ی استفاده از Apple Music، یکپارچه‌گی نزدیک آن با iTunes و سایر دیوایس‌های Apple است. کافی است iTunes را به iCloud Music Library خود متصل کنید تا با موسیقی آن‌لاین فعلی خود چند کلیک فاصله داشته باشید. هرچند Apple Music در ارائه‌ی این نوع ویژگی تنها نیست. به شکلی قابل توجه، طرح رایگان Google Play Music شما را قادر می‌سازد پنجاه هزار تِرَک را برروی ابر قرار دهید. هر یک از سرویس‌هایی که در جدول زیر نشان داده شده است خانواده‌ای از طرح‌های مختلف، که اغلب‌شان نرخ پائین‌تری برای تا حداکثر شش نفر که در یک آدرس واحد و مشابه زندگی می‌کنند ارائه می‌نمایند اما ببینید که دیوایس ارجح هر یک از این افراد با این سرویس سازگار است یا نه. چیزی که Apple Music ندارد این است که چهار رقیب دیگر توانایی دسترسی به کتاب‌خانه‌ی موسیقی را از طریق یک مرورگر وب فراهم می‌کنند. ممکن است به این ویژگی به چشم یک نقیصه نگاه نکنید اما دسترسی به موسیقی از هر جایی که با محدودیت روبرو هستید، مثلا برروی لپ‌تاپ محیط کار، ایده‌ی خیلی خوبی است. گزینه‌ی آزمایشی Apple Music سخاوتمندانه است ولی ما فکرمی‌کنیم شما مدت‌ها قبل از به پایان رسیدن آن سه ماه متوجه می‌شوید که آیا برای نیازهای‌تان مناسب است یا نه. گوگل در حال حاضر یک نسخه‌ی آزمایشی چهار ماهه ارائه می‌نماید.